Die vraag wordt door velen gesteld. Gewoon weer kunnen doen: zonder te denken aan die anderhalve meter, het mondkapje, je handen te wassen. U kunt ook denken, wel hebben het wel gehad: we zijn of worden gevaccineerd; dus veilig. Laten we maar weer gewoon doen. We willen op vakantie, kermis vieren, uit eten
Dat gaat gebeuren, maar wanneer u mag het zeggen. In het kerkelijk jaar gaan we wel weer gewoon doen, geen hoogfeesten meer, natuurlijk is het Heilig Hart feest een hoogfeest in de Noord, maar daarna geldt het ook voor hen; we gaan verder in het kerkelijk jaar.
Er staan dingen opstapel die je nu niet verwacht; zoals de Eerste Communie. Deze kinderen hebben al meer dat één jaar gewacht om het te mogen doen. Het mooie is, dat zij zelf vonden dat het wel kon. Dan maar wat minder mensen in de kerk en thuis; wij willen Communie doen. Wij willen er echt bij horen. De kinderkoren mogen weer zingen dus het kan een feest worden in de kerk. Feesten: dat is tegenwoordig niet gewoon. Je wordt er zelfs voor bekeurd als het uit de hand loopt.
Wij mogen elke week vieren, nu zelfs weer met meer mensen in de kerk. Kan het weer van ouds worden met koren? Laten we hopen dat dat weer snel kan. Wat erg gewaardeerd wordt, waren de vele zangers en zangeressen en pianisten, die de vieringen hebben opgeluisterd in deze ongewone periode. Dat gaf sfeer en maakte het tot bijzondere vieringen. Het mag wel blijven, dan maar een beetje ongewoon en anders, maar het maakte de vieringen wel af.
Toch dan niet meer gewoon doen, de goede behouden en daar naar we verlangen weer mogen doen. Jezus leefde ons voor hoe je kan leven, juist met de beperkingen van het leven. Wij zouden zeggen het normale leven. Jezus gaf vaak in gelijkenissen voorbeelden; soms zo voor de hand liggend, soms moeilijk te begrijpen. Daar heeft Hij het vaak over: anderen zien staan en weten wat het goede is, om zo zijn Weg te volgen die Hij voor ogen heeft om hier op aarde Gods rijk te maken. Dat is het normale.
Laten we weer normaal doen: er zijn voor elkaar juist op die momenten dat het anders is in iemands leven bij blijdschap en verdriet.
Namens de pastores; Toon Jorink, diaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten