Ter gelegenheid van Maria Lichtmis bidden we het Rozenhoedje.
Maria Lichtmis
Maria Lichtmis valt precies midden in de winter. Het is o.a. het feest van het steeds sterker wordende licht. Op 2 februari, 40 dagen na het Kerstfeest is het feest van Maria Lichtmis.
Om ons te herinneren aan de eerste tempelgang van Maria. Zij brengt Jezus naar de tempel om hem te laten zien. Vroeger in de katholieke kerk heette dat de ‘Kerkgang’. Dit was de eerste gang na de bevalling van een moeder naar de kerk. De vrouw ontving na de geboorte van haar kindje dan de ‘Moederzegen’. De priester, in het wit gekleed en met een stola om, wachtte haar bij de kerkdeur op en begeleidde haar naar het Maria-altaar. Bij dat altaar vonden de zegening van de kraammoeder en de dankzegging voor de geboorte van het kindje plaats. Ook werden vroeger in de katholieke kerk de kaarsen gewijd die gedurende het jaar gebruikt werden. In het verhaal dat hoort bij Maria Lichtmis wordt Jezus herkend als het ‘Licht dat zichtbaar wordt’. Het licht van de kaarsen en het toenemende licht buiten verwijzen beiden naar dat Licht
We bevinden ons nu halverwege de winter. We verlangen naar het voorjaar, naar het leven dat opnieuw ontspruit. Het is een tijd van wachten….. De lente is er wel en niet. Er zijn enkele tekenen van een komende lente, maar de lente is nog vooral een belofte. Niet kunnen zien en toch weten.
Het is nog koud en het land nog kaal, maar de eerste lentegeluiden komen. Als we stil zijn en luisteren, horen we de vogels. Voorzichtig zingen zij hun voorjaarslied, lammetjes worden geboren, sneeuwklokjes gaan bloeien. Ook dat vieren we op Maria Lichtmis.
Sneeuwklokjes, het zijn de witte bloementjes die horen bij Maria Lichtmis. Daarom symboliseert dit bloemetje ook de zuiverheid. Die op het feest van Maria Lichtmis gevierd wordt. Sneeuwklokjes bloeien rond 2 februari en zijn een eerste teken van de komende lente. Ze bloeien zelfs in de sneeuw. Daarom symboliseert dit bloemetje hoop en moed in barre omstandigheden. Zeker in deze onzekere tijd van volhouden en solidair doorgaan. Een sneeuwklokjes verhaal toegeschreven aan Maria in onzekere tijden.
Toen Adam en Eva het paradijs moesten verlaten begon het heftig te sneeuwen. Eva werd wanhopig. Het zicht waren zij volledig kwijt. Plotseling stond er een engel voor haar en in haar hand veranderde een sneeuwvlok in een klein wit, bloempje dat op een klokje leek. De engel zei:” Kijk goed, Eva, naar dit bloempje. Er komen betere tijden. Het luidt de winter uit. De kleine groene randjes langs de bloemen zijn een hoopvol teken dat nieuw leven op komst is. Dieper in het bloempje is een gouden hart verscholen. Het warme geel houdt de herinnering levend aan de zon, aan het Licht van de Barmhartige, dat ook jullie hoopvol zal verlichten. Het sneeuwklokje werd een symbool van hoop!
Bidden kan rust geven. Bij vreugde en verdriet, zeker in deze onzekere tijd! Daarom is er op de 1e zaterdag in februari weer gelegenheid om in alle rust samen het Rozenhoedje te bidden. Een half uurtje bidden, luisteren naar muziek, gebed en stilte rond Maria. Er is gelegenheid om een kaarsje op te steken. Ieder heeft zijn of haar eigen intenties.
9.45 uur is de kerk open. 10.00 uur bidden we het Rozenhoedje. Weet u van harte welkom. We hopen dat u, dat jij ook komt. Na afloop is er weer een heerlijk kopje koffie! Samen koffie drinken is een waardevolle afsluiting.
Tot ziens op 4 februari in de Kloosterkerk.
Hartelijke groetjes, Hans van Eck en Annemiek Wijnker Hoedjes.
