Zaterdag 2 juli, Rozenhoedje bidden ...

Op zaterdagmorgen 2 juli 09:30 uur willen we in onze Kloosterkerk weer een gezamenlijk rozenhoedje bidden. Zo voor de vakantiedrukte even een moment van rust en van bezinning en een mooi moment om het weekend te beginnen. Er is gelegenheid een kaarsje op te steken.
De kerk is vanaf 09:15 uur open. 09:30 uur beginnen we met gebed. Daarna bidden we samen een rozenhoedje en sluiten we af met een gebed. Na afloop staan de stoelen klaar en is er weer een heerlijk kopje koffie of thee!

Een ieder is bij deze korte bidstonde van harte welkom.

De Kaars

die ik

hier ter gedachtenis aansteek

deze brandende kaars

vertolkt

mijn dankbaarheid

mijn gemis

mijn verdriet

ondersteunt

mijn bidden

mijn denken

dat wordt voortgezet

wanneer ik deze kerk heb verlaten

en thuis ben.

Wandelen met Franciscus van Assisi in Heiloo

 

Pauspareltje

GA GERUST TEKEER TEGEN GOD: 

HIJ LUISTERT !

De afsluitende tekst uit het Bijbelse boek Job is een hoogtepunt van de wereldliteratuur. We ontmoeten daar Job als een geloofsgetuige die zijn protest uitschreeuwt in het aangezicht van het kwaad, totdat God antwoord en zijn gelaat onthult. Wij kennen het verhaal en zeggen dan ook wel eens gemakshalve; zo arm als Job.  Job verliest alles in zijn leven, zijn rijkdom, zijn gezin en zelfs zijn gezondheid. Toch, zegt de Heer, Job was goed bezig, zelfs toen hij kwaad werd op God. Dit verhaal laat op dramatische wijze zien wat er in het echte leven gebeurt: een persoon, een familie of een volk krijgt te maken met zware beproevingen, beproevingen die niet in verband staan tot de menselijke kleinheid en broosheid. Sommige mensen worden overweldigd door een som van ellende die werkelijk buitensporig en onrechtvaardig lijkt. Er is een soort recht van het slachtoffer om te protesteren tegen het mysterie van het kwaad, een recht dat God aan iedereen toekent. Soms zeggen mensen tegen me: ‘’ Ik ben tegen God tekeer gegaan omdat ik dit of dat probleem heb…’’ Maar je weet toch dat protesteren een manier van bidden is? Wanneer kinderen tegen hun ouders tekeer gaan, is dat een manier om hun aandacht te trekken en hun te vragen voor hen te zorgen. Als je in je hart pijn voelt, en je hebt zin om te protesteren, ga dan ook tekeer tegen God. God hoort je, God is niet bang voor ons gebed van protest. Nee, God begrijpt het. Maar wees vrij in je gebed. Het gebed moet spontaan zijn, als dat van een zoon met zijn vader, die hem alles vertelt wat in hem opkomt, omdat hij weet dat zijn vader het begrijpt. Er zijn zovelen van ons die God na een duistere ervaring beter kennen dan voorheen!
Net als Job kunnen wij zeggen:  God, ik ken U van horen zeggen, maar nu heb ik U gezien, want ik heb U ontmoet.  ( Tijdens de algemene audiëntie van 18 mei legde paus Franciscus bovenstaande uit, dat we ten overstaan van ellende onze woede mogen uiten bij God / uit Katholiek nieuwsblad )

Open Dag Sint - Bonifatiusinstituut - Zaterdag 25 juni -

Op zaterdag 25 juni 2022 organiseert de theologische opleiding Bonifatiusinstituut een Open Dag voor belangstellenden op de leslocatie De Tiltenberg in Vogelenzang. Het is een mooie opleiding voor iedereen die meer van geloof en theologie wil weten. Je kunt het studieprogramma volgen op verschillende niveau's naar gelang je wil.
Wat biedt het St. Bonifatiusinstituut? Ik ben als bisschop blij dat we dit instituut in ons bisdom hebben. Het biedt de mogelijkheid om op zaterdagen te studeren. Zo ongeveer eens in de drie of vier weken is er een cursusdag. Het mooie van de dagen is dat je samen ook je geloof beleeft in de Eucharistieviering en lauden en vespers. Ook worden bezinningsdagen aangeboden. Vele mensen uit ons bisdom en daarbuiten hebben deze vorming en opleiding al gevolgd. Het is mogelijk om er diaken of catechist mee te worden en om er een baccalaureaat en licentiaat te halen van de Pauselijke Lateraanse Universiteit waarmee dit instituut verbonden is. Maar het is ook mogelijk om een beperkter pakket aan studie te doen.
De Open Dag : Wil je sterker staan in jouw geloof, krachtiger om anderen te helpen hun weg te vinden in het geloof? Kom naar de Open Dag! De dag begint om 9.00 uur met een Eucharistieviering; het programma van de Open Dag begint om 10.30 uur.
Op de Open Dag kun je kennismaken met het St. Bonifatius Instituut, het studie- en vormingscentrum van het bisdom Haarlem-Amsterdam, dat ook open staat voor belangstellenden van elders. Van harte welkom! Kijken en luisteren kost niks!
Programma: Vanaf 10.30 uur bieden we een programma, waarin stafleden uitleg geven over de opzet van de studie en mogelijkheden die de studie biedt. Voor het bisdom Haarlem-Amsterdam zijn er bijvoorbeeld mogelijkheden om diaken of catechist te worden.
Het is de bedoeling dat belangstellenden een college bijwonen, verder zal een aantal studenten vertellen over hun motivatie voor de studie en hun ervaringen.
Er is uitgebreid gelegenheid uw vragen te stellen en met elkaar en met studenten die al op het Bonifatiusinstituut studeren in gesprek te gaan. De Open Dag zal tot ongeveer 14.30 uur duren. Informatie: Wanneer u meer informatie wenst kunt u met uw vragen terecht bij de studieprefect Diederik Wienen via e-mail: dwienen@tiltenberg.org of telefonisch 06 - 8325 7925. Bij hem kunt u zich ook aanmelden voor de Open Dag.
( Auteur Mgr. Hendriks. www.arsacal.nl , van diaken Hans Bruin )

Koekjes eten met God ...

Er was eens een kleine jongen die God wilde ontmoeten.Hij wist wel dat het een verre reis zou worden om bij God te komen, dus pakte hij zijn kleine koffer en stopte die vol met koekjes en pakjes sap. Zo ging hij op weg. Hij was nog maar langs drie grote flats gegaan, toen hij een oude vrouw zag. Ze zat op een bank in het park en staarde zo’n beetje naar de duiven. De jongen ging naast haar zitten en deed zijn koffer open.

Hij wilde wat drinken, maar toen hij net een slok wilde nemen, merkte hij dat de vrouw er erg hongerig uitzag. Daarom bood hij haar een koekje aan. Zij nam het dankbaar van hem aan en glimlachte naar hem. Haar glimlach was zo intens mooi, dat hij het nog eens wilde zien en daarom gaf hij haar ook een pakje sap. Opnieuw schonk zij hem haar glimlach. De jongen was helemaal vertederd en verrukt! Zo zaten ze daar de hele middag, aten en glimlachten, maar er werd geen woord gesproken. Toen het begon te schemeren voelde de jongen zich moe worden. Hij stond op om naar huis te gaan. Maar na een paar stappen draaide hij zich om, rende terug naar  de oude vrouw en omhelsde haar heel stevig. En zij schonk hem een stralende glimlach. 

Toen de jongen even later thuis kwam, verbaasde zijn moeder zich over de vreugde die op zijn gezicht lag en zij vroeg: “Wat heb je vandaag gedaan dat je zo blij bent?”

En hij antwoordde: “Ik heb met God gepicknickt.” Nog voordat zijn moeder nog verder kon vragen zei hij: “En weet je, zij had de mooiste glimlach die ik ooit gezien heb!” Intussen was ook de oude vrouw stralend van vreugde thuisgekomen. Haar zoon was verbluft toen hij die vredige uitdrukking op haar gezicht waarnam. Hij vroeg: “Moeder, wat heb je vandaag beleefd, wat heeft je zo gelukkig gemaakt?” Zij antwoordde: “Ik heb in het park koekjes gegeten met God.” En voordat haar zoon nog iets kon zeggen, vervolgde ze: “En weet je, hij is veel jonger dan ik dacht!” 

( van diaken Hans Bruin )

Uitnodiging 100-jarig bestaan van de Heilige Wulframkerk Waarland

 

Stille preek

Er was een man, die niet meer naar de kerk ging.
Na een aantal weken viel dit de pastoor op.
Hij miste hem in de kerk. Hij besloot de man een bezoek te brengen.
Het was op een winteravond en de man zat gezellig bij de open haard.
De pastoor ging erbij zitten en zweeg. Op een gegeven moment pakte hij één kooltje uit het vuur en legde het apart op het stenen muurtje. Na een korte tijd was dit kooltje uitgedoofd. Maar in het vuurtje gloeiden de andere kooltjes nog verrukkelijk.
De man keek ernaar en zei: “pastoor, zondag kom ik weer in de kerk.” Hij had de stille preek begrepen. Een vuurtje blijft  alleen branden als de kooltjes “samen” zijn.
( diaken Hans Bruin )

Mijn laatste strohalm (een getuigenis)

Drie jaar geleden ging Jen, een jonge vrouw, door de moeilijkste periode van haar leven. Ze had een scheiding achter de rug en leed, aan een postnatale depressie. De vrouw was kerkelijk opgevoed, maar had in haar tienerjaren de kerk de rug toegekeerd. Op een dag liep ze langs de plaatselijke kerk en besloot ze het weekend daarop naar de mis te gaan.
Ze heeft daarna haar parochie een brief gestuurd. Ze begon zo:

(Ik ben waarschijnlijk de minst gekwalificeerde persoon om iets over God te schrijven. Ik ben niet echt een kei in religie, om het zo maar te zeggen. Ik ken maar weinig Bijbelverzen uit het hoofd. Ik heb geen gedetailleerd beeld van het Katholicisme. Ik weet niet eens hoe ik de Rozenkrans moet bidden, maar ik ben leergierig. Gelukkig weet ik sommige dingen wel, zo zeker als ik weet dat ik ademhaal: Ik weet dat de kracht van God verbazingwekkend is. Ik weet dat ik  mijn leven niet in eigen hand heb. Ik weet dat God altijd bij mij is. Ik weet dat God mensen op prachtige manieren gebruikt en ik weet dat God niet bezig is mij te straffen. Ik weet dat God van mij houdt - al heeft het mij moeite gekost dat te aanvaarden.
Bovenstaande vormt slechts een deel van haar brief, waarna ze verderop haar levensreis verder beschreef: Op een zondagochtend, mijn dochtertje was ongeveer één jaar, vond ik mezelf terug in de parochie. Die afgelopen maanden waren in zo’n waas voorbijgegaan dat ik niet eens weet hoe het kwam dat ik daar was. Ik was voldoende hersteld om te kunnen functioneren, maar had het donker nog lang niet achter me gelaten. Ik weet nog hoe bang ik was toen ik naar binnen liep. Ik was ten einde raad. Het was mijn laatste strohalm en ik was doodsbang, omdat ik wist dat als deze laatste wanhoopspoging om God een kans te geven en mijn leven een kans te geven mislukte, ik niet wist of ik weer op zou krabbelen.
Ik weet niet hoeveel maanden ik de mis vanuit het voorportaal gevolgd heb. Mijn dochtertje was nog geen één jaar, en ik dacht bij mezelf: Stel nou dat ze begint te brullen? Stel dat mensen zien wat voor een brok wanhoop ik ben? Of dat ik een alleenstaande moeder ben? Stel dat ze onaardig doen, daarom, ik bleef in het voorportaal staan en klampte me vast aan ieder woord dat werd gesproken. Steeds als het koor zong over Gods liefde moest ik huilen. Ik wilde wanhopig geloven in Gods liefde, maar dacht dat die niet voor mij was weggelegd.
Uiteindelijk raapte ik genoeg moed bij elkaar om naar binnen te gaan, al was ik er nog niet echt aan toe. Ik wilde zo graag deel uit maken van Gods liefde, van wat het ook mocht zijn. Ik weet nog dat ik dacht: Is dit écht? Deze mensen zijn zo aardig.)

Bovenstaand verhaal van Jen is er één van talrijke, die ik graag met u wilde delen. Ik denk dat haar verhaal een verhaal is, welke ons kan helpen een beeld te vormen wat voor een kerk we samen kunnen zijn, een kerk die ook ruimte bied aan mensen die zich ‘’ geknakt ‘’ voelen, opgebrand en of vervreemd van zichzelf. De belangrijkste taak voor ons als parochie is mensen helpen, op een manier die hun leven verandert, welke mogelijk leidt naar de veiligheid en allesomvattende liefde die Jezus ons aanbiedt.
( auteur Fr. James Mallon door diaken Hans Bruin 06 54956924 )

Pinkster, kom heilige Geest, ontsteek in ons het vuur van uw liefde

Wij weten, God,

dat uw Geest over de aarde waait, 

maar vaak bespeuren en begrijpen we hem niet.

Soms denken we zelfs, 

dat hij zomaar waait.

Daarom: laat uw Geest 

in ons leven breken.

Laat hem als bloed 

door onze aderen stromen,

zodat we geheel 

door uw wil worden aangejaagd.

Laat hem als bloed 

door onze aderen stromen,

zodat we ons hart openstellen 

om u te dienen. 

Laat uw Geest ook 

over de volkeren waaien.

Laat uw Geest waaien 

over Europa en het rijke Amerika,

uw Geest die mensen barmhartig en dienstbaar maakt.

Laat uw Geest waaien 

over de Afrikaanse en Aziatische volkeren,

uw Geest die mensen 

de weg naar vrijheid wijst. 

Laat uw Geest 

door onze aderen stromen,

uw Geest die ons hart geeft 

voor andere mensen.

Laat uw Geest 

door onze aderen stromen,

uw Geest die mensen 

tot ontmoeting brengt,

en huizen laat  openen 

voor vreemden.

Laat uw Geest 

door onze aderen stromen

als warm bloed uit ons hart

zodat uw koninkrijk openbreekt over heel de aarde

tot in lengte van dagen. Amen 

Mede namens het pastoresteam wensen wij u mooie Pinksterdagen.

Diaken Hans Bruin