Na een aantal weken viel dit de pastoor op.
Hij miste hem in de kerk. Hij besloot de man een bezoek te brengen.
Het was op een winteravond en de man zat gezellig bij de open haard.
De pastoor ging erbij zitten en zweeg. Op een gegeven moment pakte hij één kooltje uit het vuur en legde het apart op het stenen muurtje. Na een korte tijd was dit kooltje uitgedoofd. Maar in het vuurtje gloeiden de andere kooltjes nog verrukkelijk.
De man keek ernaar en zei: “pastoor, zondag kom ik weer in de kerk.” Hij had de stille preek begrepen. Een vuurtje blijft alleen branden als de kooltjes “samen” zijn.
( diaken Hans Bruin )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten