Stap voor stap op weg naar Rome ... (deel III)

Een pelgrimsverslag van een franciscaanse voetreis

Hoe begint nu zo’n pelgrimsdag? Met koffie natuurlijk! In het portaal van ons verblijf stond een Lavazza apparaat met van die cupjes. Rond een uur of zeven stond het apparaat vrolijk knorrend papieren espresso bekertjes te vullen. Ook stonden er zoete koekjes bij die gretig aftrek vonden. Hierdoor opgepept volgde een dagopening met een bijbeltekst, een tekst van Franciscus, een gedicht of een lied. Ook werd het thema besproken waar we die dag mee op stap zouden gaan. Vandaag zouden we zeker de San Francesco en het Sacro Convento bezoeken. In de onderkerk van de San Francesco zijn onder andere fresco’ s van Giotto te bewonderen over het leven van Franciscus. De vraag die ons deze ochtend meegegeven werd was: Welke fresco uit het levensverhaal van Franciscus raakt je het meest…..‘

De lucht was blauw, de temperatuur verkwikkend en goed geluimd trokken wij de stad in. En vooral lichtvoetig want de rugzak kon nog even op de kamer blijven. Eerst naar de San Francesco, zo op het vroege uur nog niet zo druk. Natuurlijk stonden we lang stil bij de fresco’ s van Giotto maar er was nog zoveel meer te zien. Een uur is zomaar niks. 

Bovenkerk San Francesco (foto Hans van Eck)

Ik had in de Kloosterkerk beloofd om voor de parochie een kaarsje op te steken. Ik wilde  daar graag een gevolg aan geven. In de kerk stonden hier en daar van die bakken met die flakkerende elektrische lampjes. Twee euro’tjes er ingegooid en hoppa een lampje ging aan. Maar op de een of andere manier zat het mij toch niet helemaal lekker, kwam mijn intentie wel aan met zo’n peertje? Twijfel alom. Toch maar op zoek naar een kerk waar echte kaarsjes gebrand konden worden. Wat later op de dag bezochten we de San Rufino, de kathedraal van Assisi. Hier staat het doopvont  waar Franciscus in 1181 is gedoopt. Daar bij Maria heb ik even een stil momentje genomen en een kaarsje opgestoken, jawel een echte!

In de San Rufino met paaspolderloop tas (foto Hans van Eck)

Er zijn zoveel mooie Franciscus plekjes in Assisi, teveel om ze hier allemaal te noemen. Eentje wil ik nog even aanstippen, dat is de Santa Chiarakerk. In deze kerk ligt de heilige Clara onder het hoofdaltaar. De heilige Clara stichteres van de Clarissen…, als Franciscus brak zij met thuis en huwde, net als Franciscus, vrouwe armoede en liet zich door hem het kloosterhabijt aantrekken. 

 

In een zijkapel van de Santa Chiara hangt het originele kruisbeeld van San Damiano, het kruisbeeld dat tot Franciscus de woorden sprak ‘Ga mijn huis herstellen. Zie je niet dat het een puinhoop is?’

Op de plek waar het kruis vandaan komt, het klooster van San Damiano, hangt dus kennelijk een replica. Hoe is dat zo gekomen? 

In die die tijd was het leven in een vrouwenklooster buiten de stad niet zonder gevaar. In 1257 werd het te gevaarlijk om daar te blijven en moesten de dames Clarissen verhuizen naar de Santa Chiara binnen de muren. Het kruis ging met de boedel mee, vandaar.

Na een volle dag met heel veel indrukken bespraken wij aan de avonddis de fresco’ s van Giotto. Naast de goede maaltijd leverde dit mooie gesprekken op.

O ja…. de fresco die mij het meeste aansprak was het moment dat Franciscus zijn mantel geeft aan een berooide ridder. Hoe dat zo? Ach misschien kunnen we dat eens op een ander moment bespreken.

(wordt vervolgd)

Vrede en alle goeds

Hans van Eck

Zijkapel met kruis San Damiano in de Santa Chiara (foto Hans van Eck)