Wachten, waken, verwachten, hopen en opwachten. Woorden die je terug kan vinden in psalm 130:
Ik wacht de Heer, ik wacht Hem, ik hoop op zijn belofte. Stil wacht ik de Heer op, meer dan de wachters de morgen. Dat Israël wachte de Heer, van nu tot in eeuwigheid.
Waar wachten we op: dat de bus komt, dat we aan de beurt zijn bij de tandarts, op een uitslag. We wachten wat af in ons leven. Maar als je vraagt zijn mensen nu al bezig met Kerstmis, Sinterklaas wordt steeds meer naar de achtergrond gedrukt. Het diner is al samen gesteld, veel is al geregeld. De eerste kerstbomen heb ik al in huizen zien staan. En toch durf ik te vragen waar wachten we op: alleen maar de gezelligheid van bij elkaar zijn of wachten, verwachten en hopen wij op meer. We hopen dat er in heel de wereld vrede is. Vrede in de gezinnen en families, tussen landen en bevolkingsgroepen. Maar wie wachten wij op? Is dat Kind met Kerstmis of wachten wij op een keerpunt in het leven van alle dag? Wachten en verwachten dat alles bij het oude blijft en dat we niet hoeven te hopen dat op vernieuwing en verandering. Juist dat Kind dat geboren werd bracht verandering, keek tegen heel anders tegen de gebruikelijke gang van zaken. Hij leerde ons waakzaam te zijn in ons leven, Hij verwachtte van ons een ommekeer is ons leven, een ommekeer gericht naar Hem en naar ieder die Hem volgen wil. Dat is hopen dat juist doordat het anders kan en gaat dat wij mogen hopen dat de kerken in onze omgeving open blijven. Dat de kerken gevuld mogen zijn die zeker met Kerstmis Hem opwachten om met Hem en zijn levenswijze op weg te gaan. Juist het echt samen met elkaar delen en samen de verantwoordelijkheid dragen om bij elkaar te kunnen komen dicht bij huis daar mogen wij ons voor inzetten. Afwachten en wachten heeft dan niet meer de eerste keuze. De ommekeer is dat we verder moeten om zien dan onze eigen omgeving of eigen dorp, eigen gezin of familie. Die ommekeer mag een ommekeer zijn naar het Licht, naar het Licht dat wij verwachten en hopen te mogen zien en onze opwachting kunnen maken bij het Licht; het Kind dat voor ieder geboren werd.
Wachten is niet passief maar actief, is bezig zijn met de toekomst, met het komende. Mogen wij ons actief voorbereiden op Kerstmis en dan niet alleen in eigen huis maar ook in onze omgeving. Wij zijn toch meer dan de wachters die wachten op de morgen zodat zij weer kunnen slapen. Mogen wij wachters zijn op het moment dat onze hoop werkelijkheid wordt dat wij met Hem op weg mogen gaan.
Een goede Adventstijd.
Namens het pastoresteam: Toon Jorink, diaken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten