Weer een ander Pasen dan andere jaren. Het liturgisch rooster dat gemaakt is al in 2022, stonden in de parochiekerken de Goede Week vieringen gepland om samen de Goede Week goed te vieren. Door het onverwachte overlijden van pater Gerard Remmers en de herstellende pastor Tilma werd het een versoberd rooster. En toch willen met elkaar de Goede Week vieren. Het was een gepuzzeld met tijden, met plaatsen, met steeds in gedachte dat we samen mogen vieren en dat is de plaats en de tijd daar ondergeschikt aan. Zouden wij als geloofsgemeenschappen niet dood zijn als we alleen zouden kijken naar onze eigen vertrouwde parochiekerk en dat wat we gewend waren uit het rijke Roomse leven. Gelukkig is mijn ervaring in deze Goede Week dat dat Roomse leven verder gaat dan eigen parochiekerk en het behouden van parochiegrenzen.
Ging Jezus niet ook steeds over een grens heen in zijn lijden en dood. Hij wilde ook niet de beker leeg drinken die Hem werd aangereikt door God. De beker van lijden, foltering leidend tot de Kruisdood. Lijdend voor mensen van nu: zij die geen thuis hebben, mensen aan de onderkant van de samenleving, mensen in het besef dat zij op de verkeerde weg leven. Hij droeg hun kruis als het zijne. Hij is geslagen zoals vele mensen geslagen worden door oorlog, haat en discriminatie. De zweepslagen waren de zweetslagen die wij als mensen elkaar geven door elkaar niet te zien staan.
Met Zijn kruisdood nam Hij dit allemaal mee in het graf: Zijn Lijden, Zijn sterven. Het werd verzegeld met een zware steen. De opdracht die Hij van God heeft gekregen bij Zijn geboorte kwam in vervulling. Hij nam alles op zijn schouders om het voor ons mensen van toen en van nu 2023 te dragen. Hij ging de grens van leven over naar de dood.
Op de morgen toen drie vrouwen naar Zijn graf gingen om Hem te verzorgen, zagen zij dat Jezus juist weer over een grens was gegaan: de grens van over de dood heen: Zijn Opstanding uit de dood. Een grens waar wij in geloven: Jezus is verrezen uit de dood. Hij geeft ons de kracht om ook uit ons doodse leven op te staan en er te mogen zijn niet alleen voor ons zelf maar juist om er voor elkaar te zijn. Grenzen moeten dan worden weggevaagd, we kunnen niet blijven zitten in dat wat we gewend zijn maar we mogen opstaan richting een nieuwe toekomst met elkaar en dan zijn grenzen de grote steen die voor het graf ligt van onze toekomst. We kunnen deze steen wegduwen.
Pasen 2023 brengt juist de opstanding van gemeenschappen. We hoeven niet te vrezen voor de toekomst. Dat deden de vrouwen bij het graf ook vrezen: Hoe moeten we verder zonder Jezus nu Hij de kruisdood heeft ondergaan. Laat de paasvreugde, zoals bij deze vrouwen toen zij Jezus ontmoetten na zijn opstanding, ook bezit van ons nemen. Anderen mogen merken wat het nieuws van de opstanding van Jezus met ons doet: liefdevolle omgang met elkaar, vriendelijke woorden, respectvol oordeel over anderen. Samen een nieuwe toekomst durven aangaan. Mogen wij iets van de kracht van Jezus ervaren om ook op te kunnen opstaan in de nieuwe wereld.
Ik wens u allen een gezegend Pasen.
Toon Jorink, diaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten