Advent: Tijd van verwachten...

Toen in de vroege middeleeuwen een datum voor het Kerstfeest werd gekozen hebben ze er in Rome heel bewust voor gekozen om het Kerstfeest bijna te laten samenvallen met het Germaanse midwinterfeest, het zg. joelfeest. Dit was een feest waarbij werd gevierd dat de kortste dag weer voorbij was en dat het langzaam lichter zou worden. Op deze manier hoopte men de Germanen gemakkelijker te winnen voor het licht van Kerstmis, het licht van Christus. Het werkte en de Germanen werden langzamerhand Christen. En nu zitten we in de voorbereiding op Kerstmis, de Advent. Elke dag is het wat korter licht. Het is voor veel mensen een sombere tijd. Die somberheid proberen we dan te verdrijven we dan met binnen en buiten zoveel mogelijk lichtjes aan te brengen. Ook in de liturgie is het de laatste weken wat somber geweest. Vaak lezingen over het einde der tijden en veel kommer en kwel. Maar nu is er weer een nieuw kerkelijk jaar begonnen en zitten we in de advent. En juist in de periode dat het buiten steeds donkerder en somberder wordt biedt de liturgie hoop. Eens zal de duisternis voorbij zijn, het Licht zal komen. En natuurlijk de Advent is een periode van inkeer. De liturgische kleur is dan ook het wat sombere paars. Maar toch… iedere week wordt er een kaars meer ontstoken omdat het Licht onstuitbaar eraan komt. We zijn ons weer aan het voorbereiden op het Kerstfeest waarbij we vieren dat het Licht het altijd zal winnen van de duisternis. Ik vind dit altijd een heel bemoedigende periode in het jaar. Want we mogen dit natuurlijk doortrekken naar ons eigen leven. Ook dan is het soms duister en denken we dat het nooit meer licht zal worden. Maar ook dan is er altijd hoop. Zelfs als alle hoop verloren lijkt en we aan het einde van ons leven staan is er voor ons Christenen altijd nog de hoop op en het geloof in het eeuwig leven bij God. Misschien is dat wel de reden dat deze voorbereidingstijd op het Kerstfeest mij zo aanspreekt. Het is een tijd van verwachten maar vooral een tijd van hoop. Het Licht is altijd sterker dan de duisternis en het Leven is altijd sterker dan de dood. Ik wens ons allemaal een goede Adventstijd toe.

Gerard Remmers, kapucijn

Christus Koning en Sint Caecillia...

Deze twee dagen zijn in onze kerk onlosmakelijk met elkaar verbonden, hoewel Sint Caecilia wordt gevierd op 22 november en Christus Koning is de zondag voor de eerste zondag van de advent. Caecilia moest trouwen met een edelman, maar tijdens de bruiloft bad zij tot God dat zij dit huwelijk niet wilde, zij wilde zich wijden tot God. Samen met haar man heeft zij dit gedaan en stierf samen met hem een marteldood door de christenvervolging van die tijd. Zij is de beschermheilige van musici en zangers. Vandaar dat vele kerkkoren haar naam dragen. Zo ook de koren in Heerhugowaard de Noord, Nieuwe Niedorp, ’t Veld en Waarland. Nu het twee koren zijn geworden dragen zij nog steeds haar naam. 

Twee weken geleden op 6 november heeft het Sint Caecilia koor van Nieuwe Niedorp/’t Veld haar 5 jarig bestaan gevierd. Jaren daarvoor werd het steeds moeilijker de koren op gewenst peil te houden door het ontbreken van dirigenten, organisten en zangers en zangeressen. In het proces dat daarop op volgde met afzeggen maar ook met weer gaan zingen ontstond het koor zoals het nu is. Als de aantal jaren van lidmaatschap bij elkaar worden opgeteld kom je al gauw op een meerdere eeuwen. Het gaat van een lidmaatschap van 2 weken tot een lidmaatschap van 50 jaar en meer. 

Het koor repeteert elke week afwisselend in Nieuwe Niedorp en ’t Veld op maandag morgen en twee maal per maand luisteren zij de vieringen op. De ene keer in ’t Veld en de andere keer in Nieuwe Niedorp.  Dit zijn de reguliere vieringen. Zij verlenen ook hun medewerking aan uitvaarten en de feestdagen. Mag dit koor nog jaren blijven bestaan en dat er nieuwe leden komen en zo de hoge kwaliteit die er is op peil te houden.

Christus Koning, de laatste zondag van het kerkelijk jaar, een feestdag dat nog niet zolang bestaat in onze kerk, pas vanaf 1925. Het is een verwijzing naar de ondervraging van Pontius Pilatus. Pilatus vraagt aan Jezus of Hij koning is. Jezus antwoordt dat Hij Koning is maar niet van deze wereld. De misdager die samen met Hem gekruisigd is vraagt aan Jezus om aan hem te denken als Jezus in zijn Koninkrijk is gekomen. Christus Koning: de gezalfde Koning van de Joden, zoals het op het bord stond boven Hem aan het kruis.

Zo mogen wij weer op weggaan, weer opnieuw verwachten wij het Kind dat gaat komen om licht te brengen in deze wereld. Hoewel het leven van Jezus eindigde met zijn kruisdood, stond Hij weer op. Het einde, de dood, heeft geen kracht maar het leven. Het leven, het licht, mogen wij weer verwachten om weer op weg te gaan in ons leven.

Namens het pastorale team: Toon Jorink, diaken

Ik gun het jou ...

Beste lezer en lezeres,

Onlangs kreeg ik een mooi verhaal toegestuurd dat ik graag met u wil delen. We krijgen tegenwoordig zoveel triest nieuws, dat ik blij ben je een prachtig voorbeeld te kunnen geven van:

“Ik gun jou de overwinning”.

Dit zou wereldnieuws mogen zijn. Stuur het maar de wereld in. Het stemt mij hoopvol!

Vrede en alle goeds.

Annemiek Wijnker Hoedjes

**********

De Keniaanse renner Abel Mutai was een paar meter van de finish, maar raakte in de war door de signalen en stopte, denkend dat hij de race had afgerond. De Spaanse renner, Ivan Fernandez, liep vlak achter hem en begon te roepen dat de Keniaan moest blijven rennen.

Mutai kende geen Spaans en begreep het niet.

Fernandez duwde Mutai naar de overwinning.

Een verslaggever vroeg aan Ivan: "Waarom heb je dit gedaan?

"Ivan antwoordde: "Mijn droom is dat we op een dag het soort gemeenschapsleven kunnen hebben dat onszelf en anderen ertoe aanzet om ook te winnen.”

"Maar waarom liet je de Keniaan winnen?" drong de verslaggever aan. Ivan antwoordde: "Ik heb hem niet laten winnen, hij zou winnen. Het was zijn race."

De verslaggever drong aan en vroeg opnieuw: "Maar je had kunnen winnen!"

Ivan keek hem aan en antwoordde: "Maar wat is de verdienste van mijn overwinning? 

Wat is de eer van deze medaille? Wat zal mijn moeder denken? "

Waarden worden van generatie op generatie doorgegeven.

Welke waarden leren wij onze kinderen en in welke mate inspireren ze anderen om ze te verdienen?

De meesten van ons profiteren van de zwakheden van mensen in plaats van ze te versterken.

Familie zondag 20 november Christoforuskerk Schagen

Op zondag 20 november houden we onze 4^e familiezondag dit jaar.

Het belooft weer een heel mooie middag te worden met ontmoetingen en gezellig samenzijn.

15.30 uur Eucharistie.

Spellen , catechese, en gezamenlijk eten.

Ieder die komt mag zelf eten meenemen.

Om 19 uur sluiten wij af. 

                        Wij rekenen op jullie komst!

Hoe zit het nu met al die heiligen in onze streken ....

 

Daags vóór het hoogfeest van Sint Willibrord viert de Nederlandse kerkprovincie allen die vóór of na of met hem het geloof in deze streken hebben verkondigd en sindsdien als Heiligen worden vereerd. Zeer velen van hen waren Angelsaksische missionarissen, nl. vóór Willibrord: Wigbert en Wilfried; ten tijde van Willibrord: zijn metgezellen en zijn latere helpers (Adelbert, Engelmund, de twee Ewalden, Swiebert, Werenfried, alsmede Bonifatius); na Willibrord: Lebuinus, Marcelinus, Willhad, Wiro, Plechelmus en Otger. Anderen waren afkomstig uit onze eigen streken, zoals Lambertus, Ludger en Odulfus. Weer anderen, Servatius, kwamen van elders; veelal waren dit Frankische missionarissen, die vanuit het zuiden ons land bereikten, zoals Acharius, Amandus, Eligius, Gangulfus, Hubertus en Wulfram. Met de dankbare herdenking van al deze getuigen van de Heer willen wij God zelf eren, die door hen het licht van het geloof in ons hart heeft ontstoken en ons onder zijn uitverkoren volk heeft opgenomen.

Licht en Schaduw - Allerzielen

LICHT EN SCHADUW

Ons leven kent licht en schaduw, 

vreugde en verdriet ,

opstandigheid en tevredenheid.

Soms is het donker van de schaduwen 

soms is het zo licht als de zon.

Juist zoals nacht en dag horen tot ons leefpatroon,

zo moeten we het donker evenzo aanvaarden als het licht 

ons verdriet evenzo ondergaan als onze vreugde.

Je kunt de nacht niet overslaan

om alleen maar in de dag te leven.

Je moet wel proberen achter de wolken toch de zon zien,

in de schaduwen het licht niet uit het oog te verliezen,

in je verdriet toch dankbaar te zijn voor wat er was.

Dan laten de schaduwen toch licht door.

Dan kent je verdriet toch vreugde.

Dan ervaar je in je opstandigheid toch vrede.

Dan kan God je zijn vrede geven,

zoals Hij zijn eeuwige vrede geschonken heeft

aan hen om wie wij treuren.

Op zijn vrede wachten immers levenden en doden.

Vanavond is er een Allerzielen gedenkviering in de Kloosterkerk, weet u allen hierbij van harte welkom!

Aanvang: 19:00 uur