Gods stem herkennen ...

In strips en tekenfilms zie je soms bij iemand op de schouders een engeltje en een duiveltje zitten. Ze staan symbool voor iets wat we allemaal wel herkennen. Als het gaat om het maken van keuzes, schieten onze gedachten soms verschillende kanten op. Het engeltje en het duiveltje staan voor de keus tussen goed en kwaad. Maar veel keuzes zijn niet zwart-wit. Bovendien zijn er andere keuzes die je moet maken, bijvoorbeeld over hoe je je leven inricht: je baan, je bedrijf, hoe je je vrije tijd besteedt.

God wil ons helpen om onze weg te vinden, in grote en kleinere keuzes. In de Bijbel lezen we dat God zijn volk aanspreekt en oproept om volgens zijn geboden samen te leven. We lezen ook hoe God mensen persoonlijk aanspreekt en roept om een taak te volbrengen. Om dit te beschrijven, gebruikt Jezus het beeld van de herder: “De schapen luisteren naar zijn stem; hij roept zijn schapen bij hun naam en leidt ze naar buiten. Zij volgen hem, omdat zij zijn stem kennen.”

Dit is een mooi uitgangspunt. Toch is het in de praktijk wel eens lastig. Hoe spreekt God mij aan? Hoe kan ik zijn stem horen? Daar zijn verschillende antwoorden op te geven. Gods stem klinkt in de Bijbel en klinkt door in de traditie van de Kerk. God kan ons ook aanspreken door wat mensen ons zeggen. Verschilende manieren die elkaar aanvullen. Gods stem klinkt ook in ons binnenste en helpt ons bij de keuzes die we moeten maken. Maar ja, engeltje en duiveltje: welke stemmen, welke gedachten, welke ingevingen komen van God?

Paus Franciscus heeft daarover een aantal weken geleden een mooie preek gehouden. Hij gaf daarin de onderstaande vragen die je jezelf kunt stellen. Op die manier kun je de stem van God in je binnenste onderscheiden van de stem van het kwaad. Zinvolle vragen om eens rustig bij stil te staan.

1. Laat het mij vrij? – God zal ons nooit ergens toe dwingen. Hij spreekt vanuit liefde. De liefde doet een beroep op ons, wijst een richting aan, maar laat ons vrij om te beantwoorden. Het kwade is vaak dwingender in z’n illusies en emoties.

2. Word ik gevleid? – Verkeerde ingevingen bespelen vaak onze trots. Gods stem …

3. Kijk ik uit naar de toekomst? – Goddelijke ingevingen openen onze horizon en scheppen toekomst. God wijst altijd een weg die toekomst biedt.

4. Ben ik aanwezig in het moment? – Vijandige stemmen leiden ons af van het heden. Ze richten ons op angst voor de toekomst of verdriet en bitterheid over het verleden. God spreekt altijd over het goede dat we nu kunnen ervaren, de liefde die we nu kunnen meemaken, de bekering die nu kan plaatsvinden en je hart kan bevrijden.

5. Staat mijn ‘eigen ik’ centraal in mijn gedachte? – De stem die van God komt vraagt: “Wat is goed voor me?” De stem van het kwaad zet mijzelf centraal: “Waar heb ik nu zin in?”

6. Welke nasmaak laat het na? – Het goede geeft vrede. Het kwade geeft onrust.

7. Zoek ik het licht of verberg ik me? – In verkeerde ingevingen wordt altijd iets verborgen. God brengt ons naar oprechtheid.

8. Word ik geleid naar vertrouwen? – Veel mensen kennen de gedachte: niemand begrijpt me, niemand luistert naar me, vertrouw niemand! Soms begrijpelijk, maar daarin klinkt niet Gods stem. God nodigt uit om ons open te stellen en te vertrouwen op God, onszelf en de anderen.

Een mooie zomer toegewenst!

Pastoor Tilma

Johannes was niet het licht.....

    

"Johannes was niet het licht, maar hij moest ervan getuigen" (Joh 1,8)

      Dat de geboorte van Johannes herinnerd wordt als de dagen korten en die van de Heer als de dagen beginnen te lengen, heeft een symbolische betekenis. Johannes openbaart zelf het geheim van dat verschil. De menigte dacht dat hij de Messias was vanwege zijn opvallende deugden, terwijl enkelen de Heer niet als Messias maar als profeet beschouwden vanwege de zwakte van zijn lichamelijke conditie. Johannes zei: "Hij moet groter worden en ik kleiner" (Joh 3,30). De Heer is werkelijk groter geworden, want terwijl men Hem aanzag voor een profeet, heeft Hij aan de gelovigen van heel de wereld laten weten dat Hij de Messias was. Johannes is kleiner geworden want men zag hem voor Messias aan, maar hij verscheen niet als Messias, maar als aankondiger van de Messias.

Het is dus normaal dat het licht van de dag begint te minderen vanaf de geboorte van Johannes, aangezien zijn goddelijke reputatie ging afnemen en zijn dopen ging verdwijnen. Het is ook normaal dat het licht van de kortste dagen toe begint te nemen bij de geboorte van de Heer. Hij is werkelijk op aarde gekomen om aan alle heidenen het licht van zijn kennis, waarvan de Joden tevoren slechts een deel bezaten, te openbaren en om het vuur van zijn liefde overal in de wereld te verspreiden.

(H. Beda de Eerbiedwaardige, ca. 673-735, monnik en kerkleraar)

De gewone zondagen

Het lijkt zo langzamerhand allemaal weer wat normaler te worden. We mogen op vakantie gaan, maar moeten nog wel voorzichtig zijn. De anderhalve meter afstand wordt steeds moeilijker voor vele mensen, terwijl het juist ons heeft beschermd tegen dat verschrikkelijke virus. Maar wordt alles wel weer normaal? Kunnen we terug naar het oude? Weer drie zoenen bij een ontmoeting, een ferme handdruk, een schouderklopje; daar hebben velen van ons wel behoefte aan, maar kan het?

De regering zegt van niet , het RIVM zegt van niet, en de Nederlandse Bisdommen delen die mening ook: we moeten voorzichtig zijn en zorg hebben voor en om elkaar.

Hoewel het lijkt dat na 1 juli, als onze kerken weer gebruikt gaan worden voor de reguliere vieringen dat alles weer normaal gaat worden. We gaan verder met het kerkelijk jaar; de vierde zondag door het jaar en de liturgische kleur is groen. Maar dat staat al jaren vast en toch zal het vieren in onze kerken anders zijn. Alles volgens de regels, een maximaal aantal mensen in de kerk, Communie wordt uitgereikt met een liturgische pincet van achter scherm. Dit alles om de kans op besmetting en verspreiding van het virus te voorkomen, daarom zang van een cantor, geen collecte tijdens de vieringen maar mandjes achterin de kerk. Vaste looproutes en die anderhalve meter afstand bewaren.  

Hoeveel zal er in deze periode niet gebeden zijn voor herstel, genezing en het niet oplopen van dit virus. Mogen al die gebeden, waar of wanneer dan ook uit gesproken, ons de kracht geven om ondanks dat alles weer ‘normaal’ lijkt te worden, dat te doen wat van ons gevraagd wordt. Mogen wij daartoe de Geest ontvangen voor kracht en hoop, maar ook voor troost.

Worden het wel weer gewone zondagen: weer op zaterdag of zondag naar je vertrouwde kerk, geen live verbindingen meer met de verschillende kerken, of zijn we veranderd en hebben we juist nu de behoefte om ons geloof met elkaar te delen, niet meer van de bank of onze gemakkelijke stoel, maar gewoon elkaar kunnen aankijken in de kerk en de Eucharistie of viering mee te vieren; je zit er gewoon weer tussen in.

Wij zien er naar uit u weer te ontmoeten tijdens deze vieringen om juist samen met elkaar dit te vieren.

Namens de pastores van de vijfhoek; Toon Jorink, diaken

Bomen als goede vrienden

****

Regelmatig maak ik samen met mijn dierbare een stevig ommetje door polder, langs vaart en sloot, over dijkjes, bruggetjes en hekjes. Drie elementen uit het zonnelied van Franciscus komen hier in het oude West-Friese land samen. Broeder wind, zuster water en zuster onze moeder aarde, die ons draagt en ons voedt. 

Langs de polderwegen staan lange rijen bomen hun kruinen reikend naar de hemel. Bomen zijn als goede vrienden. Ze bieden zuurstof en beschutting, rust en wijsheid, ze bekijken de wereld vanuit een ander perspectief, ze zijn een uitkijkpost. Zoals één vriend jouw rots in de branding is, zo kan één boom een volledig landschap domineren. Ook in de Bijbel is er vaak sprake van bomen. Bomen als teken van hoop en van leven. In Psalm 1, 3 kan men lezen: Hij is als een boom, geworteld aan stromend water, die elk seizoen opnieuw vrucht draagt; nooit zullen zijn bladeren verdorren, alles wat hij doet brengt hij tot een goed einde. Hier wordt iemand die Gods wet volgt vergeleken met een boom die vruchten voortbrengt. 

Bomen betekenen veel voor de mens en zijn heel belangrijk voor de leefbaarheid in onze omgeving. Bomen zijn als vrienden waar we ons graag mee willen omringen. Er kunnen er niet genoeg van zijn…….

Het gebed opent de deur naar hoop

Tijdens de algemene audiëntie van 20 mei riep paus Franciscus  op  om God te prijzen en dankbaar te zijn dat we bestaan.

De biddende mens overweegt het mysterie van het bestaan om zich heen; hij ziet de sterrenhemel boven hem en hij vraag zich af welk liefdesplan er achter zo’n geweldig werk zit !
Wat is de mens in die uitgestrekte ruimte? ‘’Bijna niets ‘’, zegt een psalm ( vlg.89,48 ): een wezen dat geboren wordt en sterft, een uiterst zwak schepsel. En toch is het menselijk wezen in heel het universum het enige schepsel dat zich bewust is van die overvloed aan schoonheid. Het gebed van de mens is nauw verbonden aan het gevoel van verwondering. De grootsheid van de mens is extreem klein als je die afzet tegen de omvang van het universum. Zijn grootste overwinningen lijken weinig voor te stellen…. Maar de mens is niet niets. In het gebed komt een gevoel van barmhartigheid krachtig naar voren. Niets bestaat zomaar: het geheim van het universum zit in een vriendelijke blik die iemand in onze ogen ontwaart. In de relatie met God ligt de grootsheid van de mens. Van nature zijn wij klein, maar door onze roeping zijn wij kinderen van de grote Koning ! Het is een ervaring die velen van ons hebben beleefd. Als  het leven, met al zijn verbittering, soms het geschenk van het gebed in ons dreigt te verstikken, is stilstaan bij een ster aan de hemel, een zonsopgang, een bloem genoeg om weer een sprankje dankbaarheid op te wekken. Het gebed is de eerste kracht van de hoop. Als je bidt, groeit je hoop. Ik zou zeggen dat het gebed de deur naar de hoop opent. Want mensen van gebed bewaren de basale waarheden; het zijn de waarheden die ze herhalen, allereerst aan zichzelf en dan aan alle anderen: dat dit leven, ondanks alle moeilijke dingen en beproevingen, ondanks de moeilijke dagen, vol genade is waarover je je kunt verwonderen. En daarom dient het leven altijd beschermd en verdedigd te worden. Mannen en vrouwen die bidden, weten dat de hoop sterker is dan de ontmoediging. Ze geloven dat de liefde sterker is dan de dood, en dat die op een dag zeker zal overwinnen, ook al is het in tijden en op manieren die wij niet kennen. Het gezicht van mannen en vrouwen die bidden, weerkaatst lichtstralen, want zelfs op de donkerste dagen blijft de zon hen verlichten. Het gebed verlicht je: het verlicht je ziel, je hart en je gezicht. Ook in de donkere tijden, ook in tijden van de grootste pijn.
Wij zijn allemaal in staat vreugde te brengen. Dit leven is een geschenk dat God ons heeft gegeven. Het is te kort om dat in droefheid door te brengen. Laten we God prijzen en simpelweg blij zijn dat we bestaan. Laten we naar het universum kijken, naar de schoonheid. En laten we ook naar onze kruizen kijken en zeggen: ‘’ Maar U bestaat, U heeft ons zo gemaakt, voor U.’’
Wij zijn de kinderen van de Grote Koning, van de Schepper en in staat om Zijn hand in de hele schepping te zien. In die schepping waarvoor we vandaag niet goed zorgen is de hand te zien van God die deze uit liefde heeft gemaakt. Moge de Heer ons dit steeds beter leren begrijpen en ons ertoe brengen om ‘’ dank je wel ‘’ te zeggen. En dit ‘’ dank je wel ‘’ is een mooi gebed.
( Woord van de paus uit Katholiek nieuwsblad 29 mei 2020 )

Welkom in onze kerk!

Vieringen stap voor stap weer mogelijk
alle vieringen hervat vanaf 1 juli

Beste parochianen,

Halverwege de maand maart nam de overheid drastische besluiten om de verspreiding van het corona virus tegen te gaan. Voor ons betekende het dat we niet meer samen konden komen voor de vieringen in onze kerken. Inmiddels zijn we bijna drie maanden verder. Het aantal besmettingen neemt af en de regering biedt stap voor stap meer ruimte aan ons samen leven.

De Nederlandse Bisschoppen hebben in overleg met de overheid besloten dat het per 1 juni weer mogelijk is om vieringen te houden. Eerst met maximaal 30 personen en per 1 juli met 100 personen, mits de ontwikkelingen in de samenleving zo goed gaan als nu. Hierbij hebben de bisschoppen maatregelen opgesteld om binnen het kerkgebouw besmetting te voorkomen.

Binnen ons samenwerkingsverband De Vijfhoek wordt hard gewerkt om deze maatregelen toe te passen. Bestuur en parochieraden treffen de nodige voorbereidingen. Er is voor gekozen om vanaf donderdag 18 juni te beginnen met de viering op donderdagochtend in Heerhugowaard De Noord. Vanaf 1 juli hervatten we weer alle vieringen in onze kerken. Vieringen in ouderencentra zijn helaas nog niet mogelijk.

Het hervatten van de vieringen vraagt ook van u de nodige aandacht.

1. Aanmelden Iedereen die mee wil vieren in de kerk, moet zich bij de deur aanmelden.
   Dit kost enige tijd. Kom daarom een paar minuutjes eerder.
   Uw naam en telefoonnummer wordt genoteerd.
   Op deze manier houden we bij hoeveel mensen er in de kerk aanwezig zijn.
2. Gezondheid Wij gaan ervan uit dat u met ziekteverschijnselen thuis blijft.
3. Hygiëne Bij de ingang van de kerk zijn desinfectie middelen aanwezig.
   U wordt gevraagd om bij binnenkomst uw handen te reinigen. 
4. Plaatsen In de kerk wordt aangegeven waar u kunt gaan zitten.
   Daarbij geldt de anderhalve meter afstand.
   Personen uit één huishouden kunnen uiteraard wel naast elkaar zitten.
   Zorg in dat geval voor voldoende afstand met uw buren.
5. Communie Voor de communie komt u in één rij naar voren.
   Ook in de rij houden we anderhalve meter afstand van elkaar.
   Neem zelf een klein flesje desinfecterende gel mee om uw handen te
   reinigen vóór het ontvangen van de communie.
   U ontvangt de communie van achter een scherm.
   Communie op de tong kan helaas niet.
6. Zingen Omdat zingen mogelijk verspreiding van het virus in de hand werkt,
   zullen we nog niet samen zingen. Er zal ook geen koorzang zijn.
   Dit is een groot gemis.
   We zoeken naar andere manieren om de vieringen muzikaal in te vullen.
7. Intentieboek Voorlopig is het intentieboek weggehaald.
   Dit doen we om contactbesmetting te voorkomen.

Het officiële protocol kunt u binnenkort vinden achterin de kerken. Daarin staan nog veel meer maatregelen. Als bestuur en parochieraden zullen we ons best doen om u zo goed mogelijk te informeren over de wijze waarop we in onze parochies daarmee omgaan.

Het kan goed zijn dat u het allemaal wat overdreven vindt. Veel zal ook onwennig zijn. Maar met elkaar kunnen we ervoor zorgen dat iedereen zich ook in het kerkgebouw veilig en op z’n gemak voelt. Onze vieringen moeten geen bron van besmetting worden; ze moeten dienen tot ons heil en niet tot onheil.

Sommigen hebben veel last van de maatregelen rond het corona virus, of hebben zelfs met hele verdrietige situaties te maken; anderen ondervinden weinig moeilijkheden en redden zich goed. Samen vormen we één gemeenschap: ziek en gezond, zwak en sterk, jong en oud. We houden rekening met elkaar en steunen elkaar. Het is hoopgevend dat we binnenkort weer in de vieringen bij elkaar kunnen komen. Verzameld rond de Heer vinden we nieuwe kracht en ervaren we de verbinding met elkaar.

De komende maand zal het pastoresteam om de week een livestream viering verzorgen. Deze worden gehouden op Pinksteren, op zondag 14 juni en op zondag 28 juni. De link naar deze online vieringen vindt u op www.heilighartdenoord.nl.

Met vriendelijke groet en graag tot ziens!

Pastoor Tilma

Rituelen ...

Rituelen zorgen ervoor dat er structuur is in mijn leven.
Ze zijn de handvatten om mijn weg te vinden langs alle vragen, twijfels en keuzen die bij het  bestaan horen.  Ze zijn veel meer dan gewoontes en reiken verder dan nut en efficiëntie.
Ze geven kleur aan mijn leven. Rituelen zijn handelingen die bij herhaling gebeuren en teruggrijpen op tradities in geloof en familie.
Daarom rijd ik op hoogtijdagen van het geloof graag naar Hoofddorp om mijn schoonmoeder op te halen. Dat is een feestelijk ritueel.  Ze hoort er alle dagen bij, maar zeker met Kerstmis en Pasen. En natuurlijk ook met Pinksteren. Rituelen spelen zich af in een andere tijd dan de economische tijd en maken me los van de hectische dagen op mijn werk.
Onderweg naar mijn schoonmoeder op christelijke feestdagen kom ik in een ander ritme, dat niet lang genoeg kan duren. In de vroege uren van Pinkstermorgen heb ik de snelweg voor mijzelf en leef ik zonder horloge. Op Pinksteren staat geen tijd, daarom koester ik deze autorit.
Mijn schoonmoeder zit al klaar. De rollator wordt ingeladen, haar tassen met traktaties voor de achterkleinkinderen liggen op de achterbank.
De terugweg is een feest, want we hebben geen idee van tijd en uur en praten voor de vuist weg.
Als we de snelweg achter ons laten, kies ik de alternatieve route door Westbroek. We vallen stil, kijken met bewondering naar het groen en genieten van de zon. Voordat we het beseffen, zijn we er al. De tijd is letterlijk omgevlogen. En dat blijft de hele dag maar doorgaan.
Het mooie van christelijke feestdagen is dat we even buiten de tijd leven en raken aan het diepste geheim van het leven: verleden, heden en toekomst komen bij elkaar in de Geest die waait waarheen die wil. Alles valt samen, voor mij en voor mijn schoonmoeder. Ze stapt uit bij de katholieke kerk van Maartensdijk en gaat op de eerste rij zitten. Tijdens de viering kijk ik naar haar, maar liefst 88 jaar en toch eeuwig jong. Omdat ze deelt in een ritueel dat geen tijd kent, Pinksteren.
( Leo Fijen, uit het boek : alles wat me dierbaar is- 2016 )