In deze tijd worden we opgeroepen om meer thuis te blijven, afstand te bewaren en vooral ‘massaliteit ’te vermijden. De impact op dit alles is voor eenieder verschillend, waarvan de meesten ervaren dat we elkaar missen, willen aanraken zoals een klein kind de liefde wil voelen door geknuffeld te worden, dat we bij elkaar horen.
Recentelijk las ik een artikel van Leo Fijen waarin hij beide aspecten benoemd; het vermijden van die massaliteit maar het ook fijn te vinden daar onderdeel van te mogen zijn.
Onderstaande heeft hij geschreven over zijn bezoek aan Rome:
Rome: Aan massaliteit heb ik een broertje dood. Winkelen in een te drukke straat of warenhuis of geen uitweg zien te midden van de massa na afloop van een voetbalwedstrijd. Ik voel mij nooit op mijn gemak en wil zo snel mogelijk weg. Weg van de mensen, weg van de massaliteit, weg van het gevoel geen kant meer op te kunnen. Soms, heel soms, zijn er plekken waar heel veel mensen bij elkaar zijn en ik dat gevoel toch niet heb.
De laatste keer dat ik dat heb ervaren, was op een woensdag in november. Alweer bijna een jaar geleden zat ik op een overvol Sint-Pietersplein met tientallen andere Nederlandse pelgrims te wachten op de paus. Het was het gebruikelijk tafereel bij de audiëntie op woensdag. Ruim van tevoren werden we al verwacht en kregen we onze plekken niet ver van het podium. Het regende pijpenstelen, er was niet te ontkomen aan de nattigheid en verzopen gevoelens. En toch werd de stemming er onder die tientallen pelgrims geen seconde minder om. Eindeloos wachten in de regen, hopeloos nat worden, als een stipje opgaan in die steeds groter wordende massa, maar het kon me niet deren. Helemaal niet toen paus Franciscus arriveerde en zich van de regen ook niets aantrok.
Ik heb me vaak afgevraagd waarom ik het op het Sint-Pietersplein in Rome juist fijn vind om deel te zijn van die grote hoeveelheid mensen. En ik denk dat ik het weet. Ik mag delen in iets wat groter is dan mezelf, ik mag delen in een wereldwijde gemeenschap en eeuwenlange traditie. Dat maakt me tot een rijk mens. Ik hoef helemaal niets van mezelf, kan niet anders dan mezelf relativeren en mag gewoon aansluiten. En daar leer ik over barmhartigheid en gerechtigheid en kom op adem in de schoonheid van de liturgie,
( Rome: van Leo Fijen, geplaatst door diaken Hans Bruin )
Recentelijk las ik een artikel van Leo Fijen waarin hij beide aspecten benoemd; het vermijden van die massaliteit maar het ook fijn te vinden daar onderdeel van te mogen zijn.
Onderstaande heeft hij geschreven over zijn bezoek aan Rome:
Rome: Aan massaliteit heb ik een broertje dood. Winkelen in een te drukke straat of warenhuis of geen uitweg zien te midden van de massa na afloop van een voetbalwedstrijd. Ik voel mij nooit op mijn gemak en wil zo snel mogelijk weg. Weg van de mensen, weg van de massaliteit, weg van het gevoel geen kant meer op te kunnen. Soms, heel soms, zijn er plekken waar heel veel mensen bij elkaar zijn en ik dat gevoel toch niet heb.
De laatste keer dat ik dat heb ervaren, was op een woensdag in november. Alweer bijna een jaar geleden zat ik op een overvol Sint-Pietersplein met tientallen andere Nederlandse pelgrims te wachten op de paus. Het was het gebruikelijk tafereel bij de audiëntie op woensdag. Ruim van tevoren werden we al verwacht en kregen we onze plekken niet ver van het podium. Het regende pijpenstelen, er was niet te ontkomen aan de nattigheid en verzopen gevoelens. En toch werd de stemming er onder die tientallen pelgrims geen seconde minder om. Eindeloos wachten in de regen, hopeloos nat worden, als een stipje opgaan in die steeds groter wordende massa, maar het kon me niet deren. Helemaal niet toen paus Franciscus arriveerde en zich van de regen ook niets aantrok.
Ik heb me vaak afgevraagd waarom ik het op het Sint-Pietersplein in Rome juist fijn vind om deel te zijn van die grote hoeveelheid mensen. En ik denk dat ik het weet. Ik mag delen in iets wat groter is dan mezelf, ik mag delen in een wereldwijde gemeenschap en eeuwenlange traditie. Dat maakt me tot een rijk mens. Ik hoef helemaal niets van mezelf, kan niet anders dan mezelf relativeren en mag gewoon aansluiten. En daar leer ik over barmhartigheid en gerechtigheid en kom op adem in de schoonheid van de liturgie,
( Rome: van Leo Fijen, geplaatst door diaken Hans Bruin )
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Van Martin Luther King:
Ik zocht mijn ziel maar kon haar niet zien.
Ik zocht mijn God maar God ontweek mij.
Ik zocht mijn naaste en vond hen alle drie.
Ik zocht mijn ziel maar kon haar niet zien.
Ik zocht mijn God maar God ontweek mij.
Ik zocht mijn naaste en vond hen alle drie.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Uitstelling Allerheiligste Sacrament in de kerk
Iedere zondag van 14.00 uur tot 15.00 uur in H.Wulframkerk
Uitstelling Allerheiligste Sacrament in de kerk
Iedere zondag van 14.00 uur tot 15.00 uur in H.Wulframkerk
Elke zondagmiddag wordt vanaf heden in de H. Wulframkerk van Waarland van 14.00 uur tot 15.00 uur het Allerheiligste Sacrament uitgesteld. U kunt dan vrij binnenlopen voor uw stil gebed in aanbidding voor het Allerheiligste. Om 15.00 uur worden de aanwezigen gezegend met het Allerheiligste Sacrament.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten