Gastvrijheid is belangrijk en ook een belangrijke oecumenische deugd. Het betekent bovenal erkennen dat andere christenen werkelijk onze broeders en zusters in Christus zijn. Iemand kan zeggen: ‘’Maar die is protestant, en die orthodox…’’ Ja, maar we zijn broeders en zusters in Christus. Die genereuze daad is geen eenrichtingsverkeer, want wanneer wij christenen verwelkomen, ontvangen we hen als een geschenk. En we worden beloond, want we ontvangen datgene wat de heilige Geest gezaaid heeft in onze broeders en zusters. Dat wordt voor ons een geschenk, want ook de Heilige Geest zaait Zijn genade overal.
Het verwelkomen van christenen uit een andere traditie betekent in de eerste plaats hun liefde tonen. Want we zijn kinderen van God, onze broeders en zusters, en dat betekent ontvangen wat God in hun leven heeft gedaan. De oecumenische gastvrijheid vraagt om welwillend naar anderen te luisteren, aandacht te geven aan hun persoonlijke verhalen en aan de geschiedenis van hun gemeenschap, met een andere traditie dan de onze.
De oecumenische gastvrijheid draagt het verlangen in zich om de Godservaring van andere christenen te leren kennen en de hoop om de geestelijke geschenken die zij daaruit halen te ontvangen. Dat is een genade. Ik denk aan het verleden, aan mijn eigen land bijvoorbeeld. Toen er een aantal missionarissen arriveerde, stak een groep katholieken hun tenten in brand. Dat is niet christelijk. We zijn allemaal broeders en zusters en we moeten elkaar gastvrijheid betonen.
Vandaag de dag is de zee waarop Paulus en reisgenoten schipbreuk leden (Hand. 27) opnieuw een gevaarlijke plek voor het leven van andere reizigers. Overal ter wereld ondernemen mannen en vrouwen gevaarlijk reizen om te ontkomen aan geweld, oorlog en armoede.
Net zoals Paulus en zijn reisgenoten krijgen ze te maken met onverschilligheid en de vijandigheid van de woestijn, de rivieren en de zeeën. Talloze keren krijgen ze geen toegang tot de haven.
Maar helaas krijgen ze ook te maken met nog ergere vijandigheid. Ze worden uitgebuit door criminele mensenhandelaren, en dat vandaag de dag!
Ze worden door sommige leiders behandeld als een nummer en als een bedreiging.
Soms werpt de ongastvrijheid hen als een golf terug in de armoede of de gevaren waarvoor ze zijn gevlucht.
Wij als christenen moeten samenwerken om de migranten Gods liefde te tonen, die Jezus Christus zichtbaar heeft gemaakt. We kunnen en moeten getuigen dat er niet alleen maar vijandigheid en onverschilligheid bestaan, maar dat elke mens kostbaar is voor God en door Hem bemind wordt. De verdeling die er nog steeds tussen ons bestaat, verhindert ons om ten volle het teken van Gods liefde te zijn. Samenwerken om de oecumenische gastvrijheid voor te leven, vooral richting degenen van wie het leven kwetsbaar is, maakt van al ons christenen betere mensen, betere leerlingen en meer verenigd christelijk volk. Die brengt ons uiteindelijk dichterbij de eenheid en die is Gods wil voor ons.
( Bij de algemene audiëntie van de paus op 22 januari )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten