Wat de toekomst brengen moge,
Mij geleidt des Heren hand;
moedig sla ik dus de ogen
naar het onbekende land.
U weet dat er veranderingen zijn, dat kunt u lezen in het verslag van beide avonden over het nieuwe samenwerkingsverband: Franciscus. Durven wij die veranderingen aan, met alle onzekerheden en zekerheden. We hebben juist in de toekomst elkaar nodig als gelovige gemeenschappen om het geloof te kunnen uitdragen. Dat geldt voor jong, zoals de vormelingen, als voor oud. Ieder vindt op haar of zijn eigen wijze steun in het geloof. Natuurlijk zijn er vragen, dat stelt de tekst dat men kan volgen zonder te vragen. Dat kan niet meer in deze tijd, juist door vragen wordt het duidelijk wat er gebeurt en wat er van de gemeenschap en het samenwerkingsverband verwacht kan worden.
Leer mij volgen zonder vragen;
Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen
met een rustig kalmen moed!
Durven de toekomst te dragen, kunnen we de toekomst dragen als we alles bij het oude laten en de steeds kleiner wordende gemeenschap te laten uitdoven. Was het Jezus niet die onbekende wegen insloeg om de gemeenschap te laten groeien. Waren niet de apostelen en al de andere leerlingen die er op tijd trokken om aan mensen die zij op hun weg tegenkwamen, moed te geven dat het anders kan en mag gaan en dat de toekomst altijd onzeker is. Er is zekerheid als je de toekomst samen tegemoet gaat met hetzelfde doel: samen een geloofsgemeenschap zijn die, waar dan ook samenkomen om te vieren in ons geloof.
Toon Jorink, diaken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten