Jozef,
In maart 2020 ging mijn moeder naar een verzorgingshuis. Mijn vader was in 2019 overleden en ons ouderlijke huis ging in de verkoop. Mijn zus en ik hebben het grote oude huis leeg gehaald. Er waren zoveel spullen, zelfs nog uit de tijd dat mijn grootouders er woonden. Op een gegeven moment had we meerdere crucifixen, rozenkransen en een Jozef beeldje (dat altijd in de werkplaats van mijn vader stond) bij elkaar. Wat moesten we er mee?
Een familielid kwam met een voorstel, haar man was naar Afrika geweest voor Bake for Life. Deze stichting financiert de bouw van bakkerijen in Oeganda en Kenia. De stichting ging een kringloopwinkel openen waarvan de opbrengst voor de projecten was. Ze wilden in de winkel een religieus hoekje maken. In Afrika werken ze namelijk samen met de congregatie van The Little Sisters of St. Francis. De spulletjes konden ze voor dat hoekje gebruiken. Dat vond ik een goed idee en ik heb alles meegegeven aan mijn nicht.
De tijd verstreek..... Ik kwam er achter dat Jozef de beschermheilige is van de timmerlieden en arbeiders. Mijn vader was metselaar/timmerman en hij was een gelovige man. Toen pas begreep ik waarom dat beeldje in zijn werkplaats had gestaan. Wat jammer dat ik hem had weggedaan. Ach het is gewoon zo. Weg is weg.
In april 2022 overleed mijn moeder. Zij had een mooi Maria beeldje en dat ging naar mij toe. En ja, had ik nou Jozef destijds maar niet weggedaan dan had ik zo symbolisch mijn vader en moeder bij elkaar kunnen zetten.
Op 7 december 2022 verscheen er een artikel in de krant dat kringloopwinkel Sogges in Avenhorn spoedig ging sluiten. Gezien kosten/baten bleef er te weinig geld over voor Bake for Life. De stichting stopte niet maar ging andere wegen zoeken om geld binnen te halen.
Oh, dat is dus het winkeltje waar Jozef heen moet zijn gegaan, bedacht ik mij. De volgende zaterdag ging ik naar het Rozenhoedje bidden in de kloosterkerk, altijd een mooi meditatief rustpunt. Na afloop ben ik naar Avenhorn gereden. Achteraf had ik mazzel… of het moet de voorzienigheid zijn geweest.
Ik was er iets voor 12 uur en de winkel, zoals de naam aangaf, was dus alleen "Sogges" open.
Ik liep de winkel in en keek rond. Ze hadden hele leuke spulletjes en er lagen nog wat religieuze dingen maar geen Jozef. Nee natuurlijk niet, hoe had ik dat ook kunnen bedenken. Eigenlijk was dit een zinloze actie na twee jaar. Na wat rond dralen ging ik het toch maar vragen aan de verkoopster. Ik had een fotootje van het beeldje mee. Het zei haar niets, maar misschien wist haar collega Marleen het.
Marleen keek naar de foto, keek mij aan en nog eens naar de foto. Toen zei ze: Jozef staat bij mij thuis. Een niet perfect beeldje door de butsen en een gelijmd hoofdje, maar een prachtig beeldje.
Hij staat op een plekje waardoor mijn blik er elke dag op valt. Ik zie hem graag. Nou zei ik, dan heeft hij zijn weg in de wereld gevonden. Dan is het goed zo. We raakten verder aan de praat en ik vertelde het verhaal van mijn ouders. Toen zei Marleen: neeeeee, hij hoort bij jou. Hij moet terug, ik ga hem nu halen. Ik was helemaal perplex en zo verschrikkelijk dankbaar.
Marleen mist Jozef zeker en beiden hebben we hem nu als screensaver op onze telefoon. Ook hebben we contact met elkaar. Samen hebben we ons verhaal verteld na het Rozenhoedje bidden in januari. Het was ons bijzondere kerstverhaal. Iets van boven moet ons hebben geholpen elkaar te ontmoeten en Jozef te vinden. Misschien was het Maria wel.
Maria en Jozef staan nu bij elkaar bij mij thuis. Ik ben Marleen ontzettend dankbaar dat zij op Jozef heeft gepast en dat zij hem wilde terug geven.
Naast dit bijzondere verhaal wil ook even de aandacht vragen voor de stichting. Marleen is niet zomaar Marleen. Zij is Marleen Pater, voorzitter van de stichting Bake for Life. Kijk eens op de website bakeforlife.nl. Misschien wilt u de projecten van deze stichting ook wel steunen.
Ageeth van der Eng
.jpeg)
