Een pelgrimsverslag van een franciscaanse voetreis
De dag begon grijs, al vroeg waren wij op pad voor de laatste etappe. We wandelen door de buitenwijken van Monterotondo richting een natuurgebied die wij doorkruisen. Langzaam aan begon het te spetteren. Altijd weer zo’n beslissingsmomentje: zullen we de poncho aantrekken of redden wij het ook zonder. Dit keer moesten we er wel aan geloven, dit was een buitje die niet zomaar over was… De poncho moest aan! Dat aantrekken van een poncho is een heel ritueel en zonder hulp bijna niet te doen. Ik heb zo’n exemplaar waar de vorm van de rugzak erin genaaid is. Nou krijg dat maar eens goed over je hoofd. Als een balletdanser die het zwanenmeer danste probeerde ik die poncho goed aan te trekken. Gelukkig kreeg ik hulp en kon ik, met poncho keurig aan, de tocht vervolgen. Als je heel goed keek konden we op een gegeven ogenblik door de regensluiers in de verte de koepel van de St. Pieter zien. Een bijzonder moment …
Het viel op dat hoe dichter we Rome naderden er steeds meer afval langs de weg lag. Ook in de voorsteden van Rome stroomden de containers over van het afval en waren voetpaden niet meer begaanbaar vanwege de rondslingerende vuilniszakken. Nee dit was niet het mooiste stukje van de route. Op een gegeven ogenblik liepen we langs de Porta Pia het centrum in. De Porta Pia is onderdeel van de oude stadsmuur van Rome. Al gaande liepen we de geschiedenis in. We vonden onze overnachtingsplek in La Casa dei pelligrini, gevestigd bij het klooster van de zusters Franciscanessen. Een pleisterplaats voor pelgrims gelegen in de gezellige oude stadswijk Trasteverre. Hier werden we ontvangen door een aller aardigst gast-echtpaar die voor ons kookte, met ons at en wilde luisteren naar onze verhalen. Voordat we aan tafel gingen kregen we een heuse voetwassing als welkomstritueel refererend naar Johannes 13, 1-17. We waren er wel wat verlegen mee …
De volgende dag door de stromende regen naar het Vaticaan voor het bezoek aan de St. Pieter. Hier konden wij ons ‘testimonium’ krijgen. Het bewijs dat we als pelgrim onze voettocht naar Rome hadden volbracht. Helaas was de Friezenkerk gesloten maar er is zoveel te zien in Rome dat de dag zo voorbij was.
De dag daarop liepen we naar de St. Jan in Lateranen. In deze basiliek zetelde in de tijd van Franciscus de paus. Franciscus liep met enkele medebroeders van Assisi naar Rome en kreeg in deze kerk van de paus de fel begeerde goedkeuring van zijn orderegel, de aanleiding voor onze tocht! Met een ochtendviering in deze St. Jan sloten wij onze mooie pelgrimstocht af. Later, buiten in de stralende zon hadden we samen nog even een foto momentje…..
We nemen nu afscheid van elkaar met de franciscaanse groet,
Pace E Bene
Geen opmerkingen:
Een reactie posten