Een pelgrimsverslag van een franciscaanse voetreis
Het idee om in het spoor van St. Franciscus te lopen was er al een tijdje. Na overleg waren we er uit en zouden medio juni 2020 vertrekken richting Italië. Tja en toen werd de wereld overvallen door corona… De gevolgen hiervan is iedereen bekend. De plannen gingen weer even in de kast tot betere tijden. Een jaar later klaarde het rond het virusfront wat op. Er kwam meer vrijheid en het afreizen naar Italië kon weer wat makkelijker.
Minderbroedersklooster gezien vanuit het Hof van Lof - Megen (foto Hans van Eck)
En zo kwamen de plannen weer op tafel. Eind juni kwamen de mensen die zich hadden aangemeld voor de eerste keer samen bij de minderbroeders in Megen, voor kennismaking, het maken van plannen, het uitwisselen van wandelervaringen en tips.
Een mooi en gevarieerd gezelschap zo samen in de prachtige kloostertuin ‘het Hof van Lof’. Twee dames en vier heren, de oudste 82 maar allemaal in de bloei van het senioren bestaan.
Uiteindelijk werd er gekozen voor de route Assisi naar Rome uit het reisboek ‘Een franciscaanse voetreis’ van Kees Rodenburg. Ook de datum van vertrek en terugkeer werd afgesproken. Vrijdag 17 september zouden we vertrekken en als alles goed ging terugkomen op 8 oktober. Bij elkaar zo’n drie weken op pad.
Eindelijk kon ik beginnen met de voorbereidingen. De rugzak werd uit het stof gehaald en nagekeken. Er moesten nieuwe wandelschoenen komen, een nieuwe dop op de wandelstok en ook waren de sokken niet al te best dus voor de zekerheid een extra paar aangeschaft. Genoeg mondkapjes mee en een zelftest, je weet maar nooit. Rugzak inpakken, afstellen en op gewicht. Inlezen over de route met al die bijzondere plekjes uit het leven van Franciscus. Ook de liederen mochten niet ontbreken, het Zonnelied natuurlijk en een aantal mooie Taizé liederen. Ja we hebben onderweg uit volle borst gezongen!
De kilometers moesten weer een beetje in de benen komen. Misschien heeft u mij wel gezien, zwoegend en zwetend met een grote groene rugzak. De langste wandeling was van huis uit langs Kolhorn en Westfriesedijk richting de kapel op de Keinze. Even een stil momentje, een kaarsje opsteken en een weesgegroetje voor een goede tocht.
De terugweg ging over Haringhuizen en Moerbeek, bij elkaar zo’n 27 km. Het was warm die dag, bijna Italiaans en ik kwam behoorlijk versleten thuis, maar best wel blij dat ik het had volbracht zonder al te veel problemen. Het vertrouwen groeide met elke stap.
De vlucht naar Florence was geboekt en de papieren ingevuld om Italië binnen te komen. De eerste stempel was tijdens de mis in de Kloosterkerk door pastoor Tilma in het pelgrimspaspoort gezet. Met de vroegste trein zou ik samen met Vera van Schagen naar Schiphol afreizen. Alles was op orde en er kon niets meer misgaan dacht ik. Hoewel … Donderdagavond zo vlak voor vertrek kwam het bericht dat het treinverkeer ontregeld was vanwege een telefoonstoring bij de verkeersleiding……. (wordt vervolgd)
Vrede en alle goeds
Hans van Eck
Geen opmerkingen:
Een reactie posten