Ter gelegenheid van Maria Lichtmis bidden we zaterdagmorgen 6 februari het Rozenhoedje in de Kloosterkerk.
Maria Lichtmis
Maria Lichtmis valt precies midden in de winter.
Het is het feest van het steeds sterker wordende licht.
Op 2 februari, 40 dagen na het Kerstfeest is het feest van Maria Lichtmis.
Om ons te herinneren aan de eerste tempelgang van Maria.
Zij brengt Jezus naar de tempel om hem te laten zien.
Vroeger in de katholieke kerk heette dat de 'Kerkgang'.
Dit is de eerste gang na de bevalling van een moeder naar de kerk.
De vrouw ontving na de geboorte van haar kindje dan de 'Moederzegen'
De priester, in het wit gekleed en met een stola om,
wachtte haar bij de kerkdeur op en begeleidde haar naar het Maria-altaar.
Bij dat altaar vonden de zegening van de kraammoeder
en de dankzegging voor de geboorte van het kindje plaats.
Ook werden vroeger in de katholieke kerk de kaarsen gewijd
die gedurende het jaar gebruikt werden.
In het verhaal dat hoort bij Maria Lichtmis
wordt Jezus herkend als het 'licht dat zichtbaar wordt'.
Het licht van de kaarsen en het toenemende licht buiten
verwijzen beide naar dat Licht.
We bevinden ons nu halverwege de winter.
We verlangen naar de lente,
naar het leven dat opnieuw ontspruit.
Het is een tijd van wachten....
De lente is er wel en niet.
Er zijn enkele tekenen van een komende lente,
maar de lente is nog vooral een belofte.
Niet kunnen zien en toch weten.
Het is nog koud en het land nog kaal,
maar de eerste lentegeluiden komen.
Als we stil zijn en luisteren, horen we de vogels.
Voorzichtig zingen zij hun voorjaarslied,
lammetjes worden geboren,
sneeuwklokjes gaan bloeien.
Ook dat vieren we op Maria Lichtmis.
Sneeuwklokjes, het zijn de bloemen
die horen bij Maria Lichtmis.
Het sneeuwklokje is een wit bloemetje.
Daarom symboliseert deze bloem ook zuiverheid.
Die op het feest van Maria Lichtmis gevierd wordt.
Sneeuwklokjes bloeien rond 2 februari
en zijn een eerste teken van de komende lente.
Sneeuwklokjes bloeien zelfs in de sneeuw.
De bloem symboliseert daarom hoop en moed in barre omstandigheden.
Zeker in deze coronatijd van volhouden en solidair doorgaan.
Een sneeuwklokjes verhaal,
toegeschreven aan Maria in coronatijd.
Toen Adam en Eva het paradijs moesten verlaten,
begon het heftig te sneeuwen.
Eva werd wanhopig. Het zicht waren zij volledig kwijt.
Plotseling stond er een engel voor haar
en in haar hand veranderde een sneeuwvlok in
een klein wit, bloempje dat op een klokje leek.
De engel zei "Kijk goed, Eva, naar dit bloempje.
Er komen betere tijden. Het luidt de winter uit.
De kleine groene randjes langs de bloemen
zijn een hoopvol teken dat nieuw leven op komst is.
Dieper in het bloempje is een gouden hart verscholen.
Het warme geel houdt de herinnering levend aan de zon,
aan het Licht van de Barmhartige,
dat ook jullie hoopvol zal verlichten".
Het sneeuwklokje werd een symbool van hoop!
Voorganger is Annemiek Wijnker Hoedjes
09:15 uur is de kerk open.
09:30 uur bidden we samen het Rozenhoedje
We hopen dat u, dat jij ook komt.
Tot ziens op zaterdag 6 februari in de Kloosterkerk.
Hartelijke groeten,
Hans van Eck en Annemiek Wijnker Hoedjes.
Laten we samen de corona regels in acht nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten