Hallo allemaal.
Houd het allemaal gezond, hartelijke groeten Angelique de Boer.
Informatie en inspiratiebron van de parochie Onze Lieve Vrouw Onbevlekt Ontvangen, Nieuwe Niedorp
Hallo allemaal.
Houd het allemaal gezond, hartelijke groeten Angelique de Boer.
Het licht van uw gelaat is de titel van de online 40-dagenretraite in 2021. De retraite gaat op Aswoensdag 17 februari van start en eindigt op Paaszondag. Het is alweer de veertiende digitale retraite van de jezuïeten. De teksten zijn geschreven door jezuïet Bert Daelemans.
Deelnemers krijgen dagelijks een gebedsmail met bijbelteksten, meditatieve vragen, citaten en technische gebedstips. Het geheel vormt een innerlijke reis om de 40-dagentijd, de Goede Week en het Paasmysterie intenser te beleven.
Je kunt je voor deze gratis digitale retraite inschrijven via www.40dagenretraite.org.
Enkele citaten van deelnemers aan de vorige digitale retraite:
Aantal deelnemers
Voor deze veertiende digitale retraite van de jezuïeten rekenen we op 20.000 retraitanten uit Nederland en Vlaanderen.
Hoe?
Deelnemers schrijven zich in door hun e-mailadres op te geven via 40dagenretraite.org. Ze ontvangen gedurende de 40-dagentijd dagelijks een gebedsmail.
Zoom-meditaties
Iedere zaterdag zal er een geleide meditatie plaatsvinden via Zoom. Daarin worden de deelnemers uitgenodigd om in gebed terug te blikken op de gebedstijd, alleen en tegelijk verbonden met de andere deelnemers. Deze geleide meditaties verschijnen ook op YouTube. Zo kunnen we in tijden van corona toch met elkaar verbonden zijn.
Inspiratie
De retraite is geïnspireerd door de ignatiaanse spiritualiteit. In het online gastenboek op ignatiaansbidden.org/gastenboek kunnen deelnemers hun gebedservaringen delen.
Een productie van ignatiaansbidden.org
ignatiaansbidden.org verzorgt jaarlijks twee digitale retraites, tijdens de Advent en de 40-dagentijd. Ons doel is mensen te helpen in hun gebed tijdens de speciale tijden in het kerkelijk jaar. Om zich meer bewust te worden van Gods aanwezigheid in hun leven.
De Veertigdagentijd:
De voorbereidingstijd op Pasen noemen we de veertigdagentijd. Vroeger stond deze tijd bekend als de “grote vasten”. In de tijd tussen carnaval en Pasen werd er door de katholieken over het algemeen behoorlijk streng gevast. En natuurlijk waren er allerlei uitzonderingen, maar de meeste katholieken hielden zich goed aan de vasten. Op een bepaald moment werd dit echter niet meer als heel zinvol gezien. Er kwam toen de vastenactie. De bedoeling was dat je jezelf elke dag iets zou ontzeggen. Wat je zo bespaarde gaf je aan de vastenactie. Dan ging het geld naar een goed doel in de derde wereld. Op zich natuurlijk een goed idee. Alleen het bleek niet echt te werken. Mensen stopten wel geld in het vastenzakje, maar het jezelf iets ontzeggen kwam steeds meer op de achtergrond. Het werd gewoon een gift. Daarmee werd het doel eigenlijk helemaal uit het oog verloren. Je zou zelfs kunnen zeggen: we hebben het kind met het badwater weggegooid.
In het verleden heb ik wel eens geprobeerd om het idee nieuw leven in te blazen. Ik vroeg dan een aantal mensen om samen met mij één dag in de week te leven op water en brood. Het geld dat we dan bespaarden ging dan naar de vastenactie. Maar het werd steeds moeilijker om mensen hiervoor warm te krijgen. Wat dat betreft ben ik wel eens jaloers op de Islamieten. Zij nemen hun vastentijd, de Ramadan, bloedserieus. Het is echt nog een opgave. Ook daar zitten natuurlijk wel een paar haken en ogen aan. Maar daar gaat het nu niet om. Het is het algemene idee van een vastentijd. Ik ben ervan overtuigd dat dit heel zinvol voor iedereen zou kunnen zijn. Als je er tenminste op een goede manier mee om weet te gaan. Het is natuurlijk niet verstandig om te ontaarden in een soort fanatisme. Dat is niet wat onze God van ons vraagt. Maar jezelf een paar weken het een en ander ontzeggen, is een goede zaak.
p. Gerard Remmers.
Ter gelegenheid van Maria Lichtmis bidden we zaterdagmorgen 6 februari het Rozenhoedje in de Kloosterkerk.
Maria Lichtmis
Maria Lichtmis valt precies midden in de winter.
Het is het feest van het steeds sterker wordende licht.
Op 2 februari, 40 dagen na het Kerstfeest is het feest van Maria Lichtmis.
Om ons te herinneren aan de eerste tempelgang van Maria.
Zij brengt Jezus naar de tempel om hem te laten zien.
Vroeger in de katholieke kerk heette dat de 'Kerkgang'.
Dit is de eerste gang na de bevalling van een moeder naar de kerk.
De vrouw ontving na de geboorte van haar kindje dan de 'Moederzegen'
De priester, in het wit gekleed en met een stola om,
wachtte haar bij de kerkdeur op en begeleidde haar naar het Maria-altaar.
Bij dat altaar vonden de zegening van de kraammoeder
en de dankzegging voor de geboorte van het kindje plaats.
Ook werden vroeger in de katholieke kerk de kaarsen gewijd
die gedurende het jaar gebruikt werden.
In het verhaal dat hoort bij Maria Lichtmis
wordt Jezus herkend als het 'licht dat zichtbaar wordt'.
Het licht van de kaarsen en het toenemende licht buiten
verwijzen beide naar dat Licht.
We bevinden ons nu halverwege de winter.
We verlangen naar de lente,
naar het leven dat opnieuw ontspruit.
Het is een tijd van wachten....
De lente is er wel en niet.
Er zijn enkele tekenen van een komende lente,
maar de lente is nog vooral een belofte.
Niet kunnen zien en toch weten.
Het is nog koud en het land nog kaal,
maar de eerste lentegeluiden komen.
Als we stil zijn en luisteren, horen we de vogels.
Voorzichtig zingen zij hun voorjaarslied,
lammetjes worden geboren,
sneeuwklokjes gaan bloeien.
Ook dat vieren we op Maria Lichtmis.
Sneeuwklokjes, het zijn de bloemen
die horen bij Maria Lichtmis.
Het sneeuwklokje is een wit bloemetje.
Daarom symboliseert deze bloem ook zuiverheid.
Die op het feest van Maria Lichtmis gevierd wordt.
Sneeuwklokjes bloeien rond 2 februari
en zijn een eerste teken van de komende lente.
Sneeuwklokjes bloeien zelfs in de sneeuw.
De bloem symboliseert daarom hoop en moed in barre omstandigheden.
Zeker in deze coronatijd van volhouden en solidair doorgaan.
Een sneeuwklokjes verhaal,
toegeschreven aan Maria in coronatijd.
Toen Adam en Eva het paradijs moesten verlaten,
begon het heftig te sneeuwen.
Eva werd wanhopig. Het zicht waren zij volledig kwijt.
Plotseling stond er een engel voor haar
en in haar hand veranderde een sneeuwvlok in
een klein wit, bloempje dat op een klokje leek.
De engel zei "Kijk goed, Eva, naar dit bloempje.
Er komen betere tijden. Het luidt de winter uit.
De kleine groene randjes langs de bloemen
zijn een hoopvol teken dat nieuw leven op komst is.
Dieper in het bloempje is een gouden hart verscholen.
Het warme geel houdt de herinnering levend aan de zon,
aan het Licht van de Barmhartige,
dat ook jullie hoopvol zal verlichten".
Het sneeuwklokje werd een symbool van hoop!
Voorganger is Annemiek Wijnker Hoedjes
09:15 uur is de kerk open.
09:30 uur bidden we samen het Rozenhoedje
We hopen dat u, dat jij ook komt.
Tot ziens op zaterdag 6 februari in de Kloosterkerk.
Hartelijke groeten,
Hans van Eck en Annemiek Wijnker Hoedjes.
Laten we samen de corona regels in acht nemen.