“Hoor, de englen zingen d’eer
van de nieuw geboren Heer. …”
Zingen hoort bij Kerstmis. Vertedering, verwondering en blijdschap klinkt door in de kerstliederen die ook wij weer volop zullen zingen. Bij de geboorte van Jezus zongen de engelen: “Eer aan God in den hoge en vrede op aarde aan de mensen”. Ze loofden God, omdat het kind in de kribbe niet zomaar een kind was (voor zover je dat van kinderen kunt zeggen), maar Gods Zoon.
“… Vreed’op aarde, ’t is vervuld:
God verzoent der mensen schuld.”
Zo gaat de tekst van het kerstlied verder. ‘Verzoening’ is misschien niet onze eerste gedachte bij Kerstmis. Toch wijst de dichter van het lied hiermee op het levensdoel van Jezus: de verzoening tussen God en mensen. Een verzoening die Jezus zelf belichaamt: helemaal Gods Zoon en ook helemaal mens, God-met-ons.
In het kerstkind laat God zien dat Hij ons aanneemt zoals we zijn, met al onze tekorten. We mogen er zijn. Jezus laat het in zijn leven zien: Hij verkondigt een boodschap van vergeving voor ieder die zich tot God wil bekeren. Zo opent Hij een bron van “vrede op aarde aan de mensen van Gods welbehagen”. Een nieuw begin voor wie weer met God verder wil. Kortom: met Kerstmis vieren we niet alleen Jezus’ geboorte, maar het nieuwe leven dat Hij aan ons allemaal heeft gebracht. Door Hem worden we herboren tot kinderen van God. Als dat geen reden tot zingen is! Geen wonder dat het bovengenoemde kerstlied afsluit met:
“… dat wij ongerept en rein
nieuw geboren zouden zijn.”
Mede namens de diakens, Toon Jorink en Hans Bruin, wens ik u een zalig Kerstmis toe!
Pastoor Tilma
Geen opmerkingen:
Een reactie posten