maandag 28 juni 2021

En toen was er weer koffie in de Kloosterkerk!!!



Het is weer mogelijk; op 1e zaterdag van de maand samen koffie drinken na ons gezamenlijk Rozenhoedje bidden. Hoe fijn toch, mekaar te kunnen zien en eindelijk weer te  spreken, verhalen delen en luisteren naar mekaar. Dit alles onder genot van een heerlijk kopje koffie/thee. Na ons Rozenhoedje bidden gaan we dit vieren met iets lekkers bij de koffie. Weet u welkom op a.s zaterdag 3 juli om 9.30 uur in de Kloosterkerk.

De ‘Coronatijd’ is nog niet helemaal voorbij daarom is het goed samenkomen. Maar we blijven wel elkaar op afstand ontmoeten om samen te bidden. Tijdens het koffiedrinken houden we afstand. De koffie zal er niet minder om smaken. We hebben elkaar nodig! Laten we mekaar niet uit het oog verliezen. Omzien naar elkaar is zeker in deze tijd nog steeds van groot belang!                                                                                                                                                                                                     

Daarom is er zaterdagmorgen 3 juli 9.30 uur in onze Kloosterkerk gelegenheid voor een moment van rust en van bezinning. We bidden we samen het Rozenhoedje. Er is gelegenheid om een kaarsje op te steken. Ieder heeft zijn of haar eigen intenties. Er zullen enkele mooie Maria liederen klinken.

9.15 uur is de kerk open.                                                                                                               

We hopen dat u, dat jij ook komt!

Tot ziens op zaterdag 3 juli in de Kloosterkerk.

Weet je welkom!  

Hartelijke groeten,

Hans van Eck en Annemiek Wijnker Hoedjes.


vrijdag 25 juni 2021

"Jezus stak de hand uit, raakte hem aan"


Tegenwoordig is de meest verschrikkelijke ziekte in het Westen niet tbc of lepra; maar zich ongewenst, ongeliefd en in de steek gelaten voelen. Wij moeten de lichamelijke ziekten met medicijnen verzorgen, maar het enige geneesmiddel voor de eenzaamheid, de verwarring en de wanhoop is de liefde. Veel mensen in deze wereld sterven bij gebrek aan een beetje brood, maar er sterven er meer door een gebrek aan een beetje liefde. De armoede in het Westen is een ander soort armoede; het is niet alleen een armoede door eenzaamheid, maar ook een gebrek aan spiritualiteit. Er bestaat een honger naar liefde zoals er een honger naar God bestaat.

H. [moeder] Teresa van Calcutta (1910-1997)

stichteres van de Missiezusters van Liefde

maandag 21 juni 2021

Doorgeven ...



Vorige week mocht ik iemand de ziekenzalving geven. Dat is altijd een bijzonder moment: samen bidden om kracht voor wat komen gaat. Tijdens de ziekenzalving is er altijd een moment dat ik de zieke de handen op het hoofd leg. Een liefdevol gebaar, waarbij mijn gedachten dit keer even een sprongetje maakten. Een paar dagen eerder mocht ik namelijk mijn jongste broer de handen opleggen, omdat hij tot priester werd gewijd.

Bij de priesterwijding vormt de handoplegging door de bisschop de kern van het ritueel. Maar na de handoplegging door de bisschop komen ook alle aanwezige priesters naar de wijdeling om hem de handen op te leggen. Ook ik sloot daarbij aan en legde de handen op het hoofd van mijn eigen broer.

Het opleggen van de handen is een heel oud gebaar. Vanaf het begin van de Kerk is het verbonden met de gave van de heilige Geest. De heilige Geest wordt als het ware ‘doorgegeven’. Alle christenen worden dragers van de heilige Geest. De handen van priesters worden gezalfd om als ambtsdragers ook zelf aan anderen de handen op te leggen.

Even verder in de week was ik in gesprek met een groep communicanten. Ik vertelde hen over de zeven sacramenten. Het gebaar van de handoplegging kwam daarbij een heel aantal keer aan de orde. Ik heb hen die middag niet de handen opgelegd, maar probeer natuurlijk wel door te geven waar het in ons christelijk geloof om gaat. Ik hoop dat zij in hun leven later de kracht en inspiratie van de heilige Geest zullen ervaren.

Drie generaties kwamen die week voorbij: iemand aan het einde van het leven, mijn broer en ik nog redelijk aan het begin en tenslotte de jonge kinderen van het communieproject. De eerste heeft haar leven lang het geloof een plek gegeven. Wij proberen nu te bouwen aan de Kerk. De kinderen kunnen daardoor op hun beurt weer kennis maken met de boodschap van Jezus. Prachtig! Laten we doorgeven wat we hebben ontvangen, in de kracht van Gods heilige Geest.

pastoor Tilma 

dinsdag 15 juni 2021

Jaarverslag 2020 "de Vijfhoek"

Voorwoord

Voor u ligt het jaarverslag van de Vijfhoek, het samenwerkingsverband van de parochies van Waarland, 't Veld, Nieuwe Niedorp, Heerhugowaard De Noord en Heerhugowaard 't Kruis. 
In dit verslag kijken we terug op het jaar 2020 en presenteren we wat er in onze geloofsgemeenschappen het afgelopen jaar is voorgevallen. Dit jaarverslag wordt u aangeboden ter vervanging van de jaarvergadering van de Vijfhoek.

In veel opzichten was 2020 een bijzonder jaar vanwege de corona-pandemie. De maatregelen om verspreiding van het virus te voorkomen, hebben het leven van ieder van ons veranderd. De beperkingen waren voor sommigen zwaar. We hebben gemerkt hoe belangrijk het is om elkaar aan te raken, elkaar te ontmoeten en er voor een ander te zijn. Veel feestelijke gebeurtenissen konden niet gevierd worden en bij ziekte en overlijden weerhield de anderhalve meter ons van een troostende omhelzing.

Tegelijk hebben we veel mooie initiatieven gezien. Mensen waren vindingrijk om toch contact te zoeken en binnen de mogelijkheden met elkaar verbonden te zijn. Er ontstond ook hernieuwde waardering voor de beroepskrachten en vrijwilligers die zorgen voor zieken en zwakkeren in onze samenleving. De beperkingen zorgden voor creativiteit en het toepassen van nieuwe vormen.

Binnen de parochies moesten we ons ook steeds aanpassen aan de situatie. Heel wat vergaderingen en bijeenkomsten vonden online doorgang. Andere activiteiten konden niet of maar met mondjesmaat doorgang vinden. Ik ben blij dat in iedere parochie van de Vijfhoek het bewustzijn leefde dat het de moeite waard was om de kerken open te houden en mensen de gelegenheid te geven om even binnen te lopen. Ook met de beperking van het aantal kerkgangers wordt op een positieve manier omgegaan. Immers, het geloof geeft ons houvast en het kerkgebouw biedt ons een gemeenschappelijke ruimte waarin God ons inspireert tot solidariteit en eenheid.

Ik hoop dat we dit bewustzijn blijven vasthouden. We zullen nog een tijdje in aangepaste vorm doorgaan, zolang de pandemie duurt. Daarna hoop ik dat de groepen die nu stilstaan, zoals koren en bijeenkomsten, elkaar weer zullen vinden. Verrijkt door de nieuwe mogelijkheden, zullen we als parochies vorm blijven geven aan onze opdracht: de boodschap van het Evangelie naleven en doorgeven.

Pastoor Tilma

******


R.K. Heilige Familieparochie Heerhugowaard ’t Kruis

We kijken terug op een bewogen jaar. Door Covid-19 is er veel onzekerheid over de toekomst, maken we ons zorgen over werk, inkomen en gezondheid. Veel mensen voelen zich alleen en eenzaam, want veel vanzelfsprekende dingen kunnen niet meer. Er is de worsteling met tal van beperkingen. En ondanks de start van het vaccineren, blijft het onduidelijk wanneer het virus overwonnen zal zijn. 

Ook voor onze parochie was 2020 een jaar met veel aanpassingen. Tijdens de eerste besmettingsgolf mochten er geen kerkdiensten meer plaatsvinden. Nu, tijdens de tweede golf, zijn er vieringen met slechts 30 deelnemers. Bij uitvaarten is dit 50 deelnemers. Veel activiteiten werden afgelast. Doopvieringen, Eerste Communie en huwelijksvieringen werden uitgesteld. Uitvaarten werden in besloten kring verzorgd. Er werd 11 keer afscheid genomen van een dierbare. Extra inkomsten via collectes, misintenties en andere activiteiten werden en worden gemist. De kerk was af en toe wel open voor een persoonlijk gebed of om een kaarsje te kunnen opsteken. Tevens konden rond Pasen in de kerk palmtakjes worden verkregen door degenen die kwamen bidden of een kaarsje opstaken. De actie Kerkbalans is weer goed opgepakt. De vaste voorbereidingsgroep en de vele rondbrengers hebben met elkaar veel werk verzet. De kinderen die zich voorbereidden op hun eerste Communie maakten samen met het Kinderkoor een “gelamineerde Palmpasenstok” voor de zieken in de parochie, en voor ouderen en mensen die wel een steuntje in de rug konden gebruiken. Op zaterdag 9 mei 2020 deden Jacco en Suzan Wondergem en Oscar de Bont, namens de Heilige Familieparochie mee aan de online Bijbelquiz die door het pastoresteam van de regio Schagen was georganiseerd. In een gemêleerd gezelschap van jong en oud deed iedereen zijn best om zo goed mogelijk de in totaal 49 meerkeuzevragen te beantwoorden. Thema’s waren onder andere het Lucasevangelie, het Oude Testament en de Bijbel en kunst. Zij hebben zowel de eerste prijs, de tweede prijs als de parochieprijs binnen gesleept! Toppers!

Op 9 juli was het plotselinge overlijden van onze koster Enny Beers - Schavemaker. Enny was gedurende 29 jaar een gedreven en inspirerend koster. En ontving voor haar vele verdiensten voor kerk en parochiegemeenschap op 11 september 2016 de Pauselijke onderscheiding Pro Ecclesia et Pontifice. Zij was niet alleen koster, maar voor veel parochianen ook een belangrijk kerkelijk aanspreekpunt. Enny werd door onze Parochiegemeenschap gedragen en wordt nog steeds enorm gemist. Normaliter zijn er meerdere groepen actief, de tuingroep, de schoonmaakgroep, de bloemengroep, de onderhoudsgroep, de koren, de communiegroep, de kosters, velen dragen hun steentje bij. Door Covid-19 is dit nu wel anders. De PCI vervult een belangrijke rol in de parochie en heeft op de Nationale Ziekendag in september na afloop van de zondagviering bloemen uitgereikt. In december hield zij met succes haar jaarlijkse Voedselinzameling. We zijn dankbaar dat we deel uit maken van een gemeenschap die elkaar steunt, opbouwt, inspireert en verblijdt.



Kloosterraad O.L. Vrouw Onbevlekt Ontvangen Nieuwe Niedorp


Al in 1904 wordt voorgesteld een kerk en klooster in Noord-Holland te stichten. Na overleg met de Bisschop te Haarlem wordt de goedkeuring verleend. De vestigingsplaats wordt midden in het gebied waar met de Reformatie de katholieken praktisch geheel waren verdwenen, nl. Nieuwe Niedorp. De keuze was een stuk grond buiten het dorp zelf. De kerk viel de eerste jaren onder de parochie ’t Veld. De bouwtijd bedroeg vanaf 1906 een jaar. Waarna de kerk en het klooster in 1907 zijn opgeleverd. De eerste jaren vielen 29 gezinnen met 135 zielen onder de zorg van de Kloosterkerk. Het klooster werd bewoond door paters en broeders van de Orde der Franciscanen. In de loop der jaren zijn heel veel functies veranderd in de maatschappij. De paters vertrokken en de zusters Clarissen kwamen in 1960 naar Nieuwe Niedorp. De parochie is jarenlang groeiend geweest. Echter door diverse maatschappelijke ontwikkelingen verdwenen de zusters en ook de betrokkenheid van een deel van de parochianen. In het klooster werd in 1994 het seminarie Redemptoris Mater gevestigd. 

Een groot aantal jaren hebben de kerk en het seminarie apart van elkaar bestaan. In 2020 zijn beide gebouwen weer bij één stichting in bezit gekomen waardoor een mooie samenwerking met het seminarie tot stand is gekomen en de continuïteit weer geborgd is. 

De kerk in coronatijd

Vanwege de pandemie Covid -19 is het jaar 2020 het jaar van de aanpassingen geworden. Het aantal vieringen is beperkt geworden en wegens de strenge regels ter voorkoming van besmetting van de risicogroepen zijn er aanvullende maatregelen genomen. Ondanks de beperkingen konden de vieringen wel doorgaan en op belangrijke momenten waarop vieren niet mogelijk was werd er gekozen voor openstelling. We merken dat in deze moeilijke tijd de mensen behoefte hebben aan verbinding en zorg voor elkaar. Wij staan hiervoor!

Onderscheidend

Trots zijn wij op de rozenkrans vieringen welke iedere eerste zaterdag van de maand worden gehouden. Het aantal bezoekers stijgt per keer. Ook hieruit blijkt dat mensen steun hebben aan elkaar.




 Heilig Hart van Jezus Parochie Heerhugowaard De Noord

De kerk in coronatijd!
Vanaf 1 Maart 2020 zijn er geen zondagsvieringen meer, zoals we gewend waren. Kerkgangers geven elkaar geen hand bij de vredeswens. Er wordt geen gebruik gemaakt van het wijwater. En de communie kan alleen worden ontvangen op de hand. Al snel zijn wij gestart met de online vieringen. En zijn er allerlei opnames gemaakt op YouTube. Mochten er eerst 60 mensen in de kerk aanwezig zijn, al snel kwam het maximum op 30 mensen tijdens de vieringen. En werden de wekelijkse vieringen opgezet, conform de geldende regels. De parochianen werden wekelijks uitgenodigd. Wie had dat ooit gedacht en elke viering was vol. 7 dagen in de week is onze kerk open voor de stilte, een kaars opsteken, of even bidden. Voor veel mensen valt deze tijd zwaar. Maar er kwamen ook heel creatieve ideeën. Zo deelde de jeugd op Koningsdag oranjebitter uit aan de ouderen en werd in de tuin een toast uitgebracht op onze koning. Alle ouderen vanaf 70 jaar werden door jongeren verrast met bloemen. Online eerste communie project gedaan en ook het Vormselproject keek naar mogelijkheden die wel konden. Jongeren vormden een belteam dat alle ouderen regelmatig even belde met de vraag: hoe gaat het met u? En was er een telefonisch steunpunt voor vragen op sociaal en maatschappelijk gebied. Met bovendien extra aandacht voor nieuwe parochianen en voor de zieken en de 80 plussers.
Alle koren die afgewisseld met 4 personen de zang verzorgden in de viering. En ook zonder compleet koor is dit een prachtige muzikale omlijsting.
Met de jongeren van Young Seven online bingo gespeeld. Online samen gegeten. Online maandelijks parochieraad en andere ondersteunende werkgroepen. Met Kerstmis was De Vijfhoek als uitgangspunt in de online vieringen. Kerstavond een jongerenviering. Kerstmorgen met volwassenen uit De Vijfhoek. In september hebben we de streaming evaluatie gedaan. Hierin werd besloten tot aanschaf van de camera’s en toebehoren. Om met een groep vrijwilligers vanaf maart 2021 de vieringen uit te kunnen gaan zenden.

Onderscheidend
Grote veerkracht en saamhorigheid. Kerkbalans lijkt niet onder de crisis te lijden.
Veel jongeren die heel actief zijn. Mix van oud en jong, ieder met zijn/ haar eigenheid. Gegroeid in geestelijk leven en in de samenwerking met De Vijfhoek. Alleen kunnen we het niet, samen zijn wij sterker! Hoop is een lichtje in je hart dat vandaag moed geeft en morgen kracht!
De corona crisis heeft ons het afgelopen jaar geleerd dat wij elkaar nodig hebben. In verbinding blijven en perspectief proberen te bieden. Corona raakt niet alleen individuen, angst ondermijnt de hele samenleving. Daarom is de rol van de parochie: ’deze crisis als gemeenschap op te lossen.’ Naast het overheidsbeleid zijn solidariteit, compassie en omzien naar elkaar onmisbaar in deze tijd. De beste manier om solidariteit te stimuleren is om te laten zien hoe vindingrijk wij zijn en hoeveel initiatieven we nemen om elkaar te steunen. Tussen parochianen onderling zien we veel hartverwarmende vormen van ondersteuning. Veel mensen zijn bereid om extra lasten en verantwoordelijkheden op zich te nemen om zo de anderen te helpen. Er is veel medeleven en bezorgdheid in onze parochie en daar wordt ook voor gebeden. Het is anders, maar daardoor niet minder waardevol. We mogen in deze tijd beseffen dat het niet gaat om de vorm, maar om God.



De Wulframparochie Waarland in Coronatijd


Het jaar 2020 begon voor de Wulframparochie in feestelijke sfeer met een korenconcert en een viering voor de jeugd. Dit alles in het kader van het 100 jaar bestaan van de parochie.

In maart werden we in één klap geconfronteerd met het Coronavirus en een kerk die van de een op de andere dag gesloten werd. We stonden aan de vooravond van de afsluiting van ons eeuwfeest, “100 jaar Wulfram”. Van een feestelijke afsluiting met een volle kerk naar een volledige kerksluiting was een draai die maar moeilijk gemaakt kon worden. Het lukte want het moest. Onmiddellijk begonnen we vanuit de raad en met een aantal vrijwilligers met een plan om de kerk in het weekeinde toch open te stellen voor stille aanbidding, voor een meditatief moment, mensen toch in de gelegenheid stellen om een kaars te ontsteken, om te bidden. Het werden bijzondere weken waarin het Allerheiligste werd uitgestald, waarbij de diaken daarbij aanwezig was en vanuit de kerkbank de gebeden las. Mensen hebben het als zeer positief ervaren dat de deuren open stonden, dat ze binnen konden lopen. 


De vastentijd en het op weggaan naar Pasen werd een heel andere weg dan gedacht was. In de week voor Pasen werden er door de schoolkinderen heel veel kaarten gekleurd en door vrijwilligers bij alle ouderen en zieken gebracht. Er kwam een Paasgroet in de vorm van een kaart met een gebed, een palmtakje en een kaarsje, coronaproof verpakt! Ook dit initiatief werd zeer goed ontvangen. Wat waren we heel blij dat er weer vieringen kwamen en dat er in de zomer ook weer meer mensen bij aanwezig konden zijn. Er werden stickers geplakt, protocollen geschreven, een communiescherm geplaatst, we konden weer samen vieren. De koren die in het voorjaar abrupt waren gestopt konden weer voorzichtig aan repeteren denken, met restricties maar het ging. De uitvaarten die in het voorjaar met maar 30 mensen plaats konden en daardoor toch vaak alleen maar naar het crematorium gingen mochten nu met 70 mensen in de kerk plaatsvinden. Als men alleen naar het crematorium ging werd er vanuit de parochie met of door de nabestaanden wel het herinneringskruisje opgehangen. Zo werd er een manier gevonden de band met de kerk te vast te houden.


En toen moest alles weer worden teruggedraaid. De voorbereidingen van dat andere grote kerkelijke feest, Kerstmis, kregen een andere invulling. En dat gold ook voor Allerzielen. Desondanks een gedenkwaardige avond. Een kerk, gevuld met kaarslicht, overal stonden en brandden de kaarsen. Een looproute zorgde ervoor dat de mensen -die hun overledenen wilden herdenken- veilig door de kerk konden gaan, een kaarsje ontsteken, het kruisje ontvangen, even tijd nemen voor een gebed. Velen vonden die avond hun weg naar de kerk en de begraafplaats en het was een waardevol moment waar we later ook veel goede reacties op hebben gekregen. Omdat het verlichten met Allerzielen goed was bevallen werd ook op kerstavond en beide kerstdagen de kerk en de kerststal weer in het licht gezet, met sfeervolle muziek op de achtergrond. Zeer veel dorpsgenoten en parochianen zijn in die dagen langs geweest. In de twee weken voor Kerstmis werd er door de MOV een inzameling gehouden voor de voedselbank. Er stond op het kerkplein een opstelling waar iedereen zijn boodschappen in kwijt kon. Het was indrukwekkend om te zien hoeveel er, juist in deze tijd, is opgehaald voor de voedselbank. Ook stond er een kerstwensboom waarin men zijn wens op kon hangen. Omdat de boom, die in de hal van de kerk stond, makkelijk toegankelijk was hing deze al snel helemaal vol. Wij als raad, hebben wel het idee dat we met onze acties een onderscheid hebben gemaakt voor de mensen binnen de parochiegemeenschap. Ondanks alles of juist dankzij dit alles moesten we nieuwe initiatieven nemen om mensen bij de kerk te blijven betrekken. We moesten nieuwe wegen zoeken om toch te kunnen blijven vieren en delen, in vreugde en in verdriet.





R.K. Parochie van de H. Martinus ‘t Veld

De kerk in coronatijd
Bijna geheel 2020 ging Nederland vanwege het heersende coronavirus gebukt onder ernstige beperkingen in het dagelijks leven. Ondanks alle beperkingen en met inachtneming van de voorschriften zijn we er, door inzet van velen, toch in geslaagd om (meestal) de wekelijkse vieringen door te laten gaan. Dat had ook z’n weerslag op de exploitatie van onze parochie, waardoor we over dit jaar een negatief financieel resultaat moeten bijschrijven. We vertrouwen erop dat in de loop van 2021 door allerlei (vaccin)maatregelen weer betere tijden zullen aanbreken.

Onderscheidend
De gebruikelijke activiteiten, behorend bij een bestuursfunctie van de Martinus werden onder dankbaarheid getrouw en met passie verricht. Daarnaast een kleine opsomming van allerlei ’klussen’ in willekeurige volgorde, waarvan op voorhand moet worden gesteld dat de lijst niet volledig zal zijn. Wanneer mogelijk werd binnen coronaregels 5 keer periodiek door het bestuur vergaderd. En werd er afscheid genomen van 2 dierbare kosters te weten Afra Bakker-de Boer (overleden) en Annie Groen-Blom (ziekte). Na een lange staat van dienst nam Marianne Meijering afscheid als secretaris. In de persoon van Tineke Hand, reeds ’ingewijd’ in de parochie, kreeg zij een waardige opvolger. Martina Mens nam namens de raad zitting in het PU-bestuur, waardoor de onderlinge communicatie verbeterde. De actie Kerkbalans kreeg een goede start.
Verder werden er diverse noodzakelijke klussen uitgevoerd. Zo werden o.a. de scheuren in het marmer op het priesterkoor vakkundig gerepareerd, evenals de geluidsinstallatie en de losse microfoon. Werd de toegang naar de begraafplaats van een reling voorzien en werd vanwege waterschade de muur achter in de kerk opnieuw gestukt en geschilderd. Ook het beschadigde schilderij werd gerestaureerd. In samenwerking met de gemeente werden de tuinen aan weerszijden van het garage pad van nieuwe beplanting voorzien. Ook werd al voorwerk verricht om in 2021 te komen tot het gedeeltelijk opmetselen/voegen van de tuinmuur naast de pastorie en het repareren van de verlichting op de toren (kruis) en de torenklok. Andere zaken die de aandacht vroegen waren de vestiging opstalrecht voor realisering 2
e Sporthal; verkoop grond voor plaatsing trafostationnetje op Sportparkcomplex en leggen kabeltracé t.b.v. Liander. Inzake aansprakelijkheid vanwege een ernstig ongeval van een vrijwilliger werden pittige gesprekken met de verzekering gevoerd.
Dankzij de nimmer aflatende medewerking van de talrijke vrijwilligers willen wij voor ’onze’ Martinus blijven gaan. Voor alle hulp in al die groepen dan ook oprechte dank.

Rol kerk in de parochiegemeenschap
Geloven kan ieder op zijn/haar eigen manier doen en gelukkig mag dit. En wanneer er reden is om bij verdriet vanwege een overlijden of juist blijdschap vanwege een huwelijk in groten getale bij elkaar te komen, dan bestaat hiervoor in de Martinuskerk gelegenheid. Ook dat is Samen Kerk zijn.

zaterdag 5 juni 2021

Gaan we weer gewoon doen?

Die vraag wordt door velen gesteld. Gewoon weer kunnen doen: zonder te denken aan die anderhalve meter, het mondkapje, je handen te wassen. U kunt ook denken, wel hebben het wel gehad: we zijn of worden gevaccineerd; dus veilig. Laten we maar weer gewoon doen. We willen op vakantie, kermis vieren, uit eten

Dat gaat gebeuren, maar wanneer u mag het zeggen. In het kerkelijk jaar gaan we wel weer gewoon doen, geen hoogfeesten meer, natuurlijk is het Heilig Hart feest een hoogfeest in de Noord, maar daarna geldt het ook voor hen; we gaan verder in het kerkelijk jaar.

Er staan dingen opstapel die je nu niet verwacht; zoals de Eerste Communie. Deze kinderen hebben al meer dat één jaar gewacht om het te mogen doen. Het mooie is, dat zij zelf vonden dat het wel kon. Dan maar wat minder mensen in de kerk en thuis; wij willen Communie doen. Wij willen er echt bij horen. De kinderkoren mogen weer zingen dus het kan een feest worden in de kerk. Feesten: dat is tegenwoordig niet gewoon. Je wordt er zelfs voor bekeurd als het uit de hand loopt. 

Wij mogen elke week vieren, nu zelfs weer met meer mensen in de kerk. Kan het weer van ouds worden met koren? Laten we hopen dat dat weer snel kan. Wat erg gewaardeerd wordt, waren de vele zangers en zangeressen en pianisten, die de vieringen hebben opgeluisterd in deze ongewone periode.  Dat gaf sfeer en maakte het tot bijzondere vieringen. Het mag wel blijven, dan maar een beetje ongewoon en anders, maar het maakte de vieringen wel af.

Toch dan niet meer gewoon doen, de goede behouden en daar naar we verlangen weer mogen doen. Jezus leefde ons voor hoe je kan leven, juist met de beperkingen van het leven. Wij zouden zeggen het normale leven. Jezus gaf vaak in gelijkenissen voorbeelden; soms zo voor de hand liggend, soms moeilijk te begrijpen. Daar heeft Hij het vaak over: anderen zien staan en weten wat het goede is, om zo zijn Weg te volgen die Hij voor ogen heeft om hier op aarde Gods rijk te maken. Dat is het normale.

Laten we weer normaal doen: er zijn voor elkaar juist op die momenten dat het anders is in iemands leven bij blijdschap en verdriet. 


Namens de pastores; Toon Jorink, diaken.


donderdag 3 juni 2021

Zaterdag 5 juni Maria - viering in de Kloosterkerk




Moeder Maria,

Bij u mag ik vertoeven,
u zeggen wat mij kwelt,
u vragen mij te helpen:
ik weet dat u zwijgt in alle talen.
Dat u mijn zorgen bewaart in uw hart...


Een kaarsje opsteken, een rustmoment zoeken, danken, bidden, troost zoeken. We staan even stil bij de waan van de dag en bezoeken een Mariakapel of een kerk. Vaak zitten achter die korte bezoekjes grote verhalen. 
Bidden kan opluchten. Bij intens verdriet kun je uiting geven aan je gevoelens, en bij grote dankbaarheid kun je Maria danken. De zin zou kunnen zijn dat het verdieping geeft aan het gevoelsleven en dat het gebed vorm en taal biedt om onze nood en onze vreugde te uiten. 

Daarom is er in de Kloosterkerk aanstaande zaterdag gelegenheid voor even een moment van rust en van bezinning.  Zaterdagochtend 5 juni is vanaf 09:15 uur de kerk open. 09:30 uur beginnen we met gebed. Daarna bidden we samen een rozenhoedje en sluiten af met gebed. Er is gelegenheid een kaarsje op te steken. 
U bent van harte welkom!
Er wordt van u gevraagd zich aan de voorschriften te houden ter voorkoming van verspreiding van het corona-virus (draag mondkapje, houdt minimaal 1,5 meter afstand!).