Oktober maand van de Rozenkrans ...

 

De meimaand is bij uitstek de Mariamaand; oktober is de maand van de Rozenkrans, de eeuwenoude oefening van het 150 maal herhalen van het Mariagebed Weesgegroet. In de Katholieke Kerk wordt oktober beschouwd als de tweede Mariamaand. Deze devotie is een uitbreiding van het liturgische feest van Maria van de Rozenkrans op 7 oktober. 

De Rozenkrans is een krachtig, werkdadig gebed.

In onze Kloosterkerk willen we deze maand op 3  en 17 oktober gezamenlijk een rozenhoedje bidden. Even een moment van rust en van bezinning en een mooi moment om het weekend te beginnen. Er is gelegenheid een kaarsje op te steken.
De kerk is vanaf 09:15 uur open. 09:30 uur beginnen we met gebed. Daarna bidden we samen een rozenhoedje en sluiten we af met een gebed. In stilte ieder op zijn of haar moment verlaten we de kerk.

Ieder is bij deze korte bidstonden van harte welkom.

Er wordt van u gevraagd zich aan de voorschriften te houden ter voorkoming van verspreiding van het corona-virus. (houd minimaal 1,5 meter afstand, etc....)

Bloemen in gebed 

je kleumde kou

in luchtige zomerdracht

wij schuilden

voor het buiig blauw

een klein kapelletje

waar in het donker

warmte huisde

van vele kaarsjes

op het altaar

was Maria neergezet

versierd met vaasjes

bloemen in gebed

stilte maande

ons tot rust met

vleugjes wierook

in de eeuwenoude lucht

in vervoering

zijn wij blijven staan

de regen buiten is

onopgemerkt voorbijgegaan

Dit is een initiatief van Annemiek Wijnker en Hans van Eck.

Zoals wij onze schuldenaren vergeven....

Vergeven, misschien wel een van de moeilijkste dingen in het leven. Maar ook een van de belangrijkste dingen voor een gelukkig leven. Vaak wordt er gedacht dat vergeving met de jaren komt, dat je op een gegeven moment wel voelt dat het tijd is om de ander te vergeven.
Niets is minder waar. Vergeven is geen gevoel, maar een persoonlijke keuze. Mensen die eindelijk de keuze van vergeving gemaakt hebben komen tot het besef dat het eigenlijk zonde van hun tijd en energie is geweest, om alsmaar vol boosheid terug te denken aan het onrecht dat ze is aangedaan.
Daarom vroeg de apostel Petrus in het Evangelie aan Christus: Hoeveel keer moet ik iemand vergeven; zevenmaal? Nee, zei Christus, zeventigmaal zevenmaal, waarmee Hij probeert aan te reiken dat we ons hiervoor oneindig moeten blijven inspannen, naar de ander maar zeker ook naar jezelf, want door vergiffenis kan je verder gaan met je leven, kan je hart genezen, met de gedachte dat diegene die jou gekwetst heeft dit mogelijk heeft gedaan vanuit een eigen gekwetst hart. Vergeef jezelf…… Onderstaande tekst is van pastor Hans Stolp.
Hartelijke groet, Diaken Hans Bruin

VERGEEF JEZELF

Stel je voor dat Christus zelf voor je staat.

Kijk maar, durf maar, dan zie je Hem écht. 

Kijk – en stel je dan de ogen voor, waarmee

Hij je aankijkt. Kijk in die ogen en laat je 

raken door die allesomvattende liefde.

dat totale begrip en die troostende warmte

die je vanuit Zijn ogen tegemoet stroomt…

Stel je voor dat Christus zelf voor je staat.

Kijk maar in Zijn ogen en laat je raken,

laat je door Hem kennen. En dan, als je

het durft, kijk dan door Zijn ogen naar jezelf.

Kijk maar, maar kijk vol begrip en warmte 

naar jezelf. Kijk en aanvaard jezelf,

zoals Hij je aanvaardt: onvoorwaardelijk.

Kijk naar jezelf, zoals Christus naar je kijkt

en zie, hoe Hij jou alles vergeeft: alles,

waar je zelf zo vaak aan tilt en waarover je

je zo schuldig voelt, het is goed, zeggen

zijn ogen. In die warme, eindeloze zee

van liefde die van Zijn ogen uitgaat, lost al

het donker op. Het is een liefde die jou laat

voelen: zoals je bent, ben je goed.

Kijk naar jezelf, zoals Christus naar je kijkt

en herinner je: wie zichzelf kan vergeven,

die kan anderen vergeven. Wie dat eenmaal

kan, wordt een geschenk voor anderen.

Want die kan zichzelf, ja, die kan het eigen

hart in alle kwetsbaarheid, zonder muren

en zonder enige reserve, aan anderen geven.

Stel je voor dat Christus zelf voor je staat,

kijk in Zijn ogen en laaf je aan Zijn liefde. 

(Auteur Hans Stolp)

In dienst van de vrede...

 

" Vriend, ik doe u toch geen onrecht? "

Dit waren de woorden van Jezus, die we afgelopen zondag hebben mogen horen uit het Evangelie volgens Mattheus, welke in het teken stond van de vrede.
Zo horen we Jezus dan ook iedere zondagviering zeggen; Vrede geef ik u, Mijn vrede laat ik u, woorden waarmee Hij het belang ervan onderstreept, want ondanks vele vredesinitiatieven in de wereld zien we ook zovele schendingen ervan. We hoeven hierbij maar de denken aan discriminatie, aan vluchtelingen die worden tegengehouden aan grenzen, aan mensen die gevangen zitten in oorlog, welke uitzien naar een leven zoals God dat heeft bedoeld, leven in vrede. Daarom zegt Jezus….. Vriend, Ik doe u toch geen onrecht, woorden waarmee wij worden opgeroepen in dienst te staan van die vrede en om deze vorm te geven in een wereld voor ons allemaal.
Afgelopen vrijdag hebben we naar de status van de Corona kunnen luisteren. Allemaal merken we dat het nog steeds oppassen geblazen is in onze omgang met elkaar, maar ook dat ons geduld extra op de proef wordt gesteld, en zeker voor de kwetsbaren onder ons. Zo hoor ik dan zelfs mijn altijd positieve moeder van 89 jaar zeggen; ik vind er op deze manier niets meer aan, waarvan ik denk dat ze niet de enigste is.
Doch wordt ons gevraagd rustig te blijven en moeten we hopen dat er binnenkort een medicijn op de markt komt, waarna we onze sociale contacten weer kunnen oppakken.
Dat het Coronavirus ook de kerkvieringen nog steeds in de greep heeft, dat is ook duidelijk.
Volop wordt er dan ook achter de schermen nagedacht over de koren, maar ook over de vieringen van Allerzielen en Kerst. Hou pakken we dat aan is de centrale vraag ?, want er mogen volgens de richtlijnen van de R.I.V.M. niet ‘’ zoveel ‘’ mensen in de kerk zijn. Deze puzzel is nog niet helemaal uitgewerkt maar zal u binnenkort worden aangereikt.
Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u. Laten we Hem daarin volgen.
Het geeft de mens zoveel rust, waardoor we ook deze Coronatijd
met elkaar aankunnen. 

Hartelijke groet, mede namens het pastoresteam, diaken Hans Bruin

Samen het Rozenhoedje bidden in de Kloosterkerk

 

“En zij bewaarde alles in haar hart, zij sprak niet over dat wat tot haar kwam”.                                                  

Nog altijd bidden velen de Rozenkrans. Mensen bezoeken een Mariakapel of een kerk, staan even stil bij de waan van de dag. Ze steken een kaarsje op, bidden of zoeken troost. Zeker in deze ‘Coronatijd’. Bidden kan opluchten. Bij verdriet kun je uiting geven aan je gevoelens, en bij dankbaarheid kun je bij Maria danken. 

In het pastoraat draait het om nabijheid. En juist dat is lastig in ‘Coronatijd’. Het is daarom een extra uitdaging u in onze Kloosterkerk te mogen ontvangen.  Een gastvrouw of gastheer zal u zorgvuldig begeleiden naar een plaats in onze kerk.

In deze ‘Coronatijd’ is het goed samen te komen, en elkaar ‘op afstand’ te ontmoeten en samen te bidden.                                                                                                                                                                                                                                                    Want toch levert deze tijd ook iets moois op. Mensen in onze parochie proberen er met elkaar het beste van te maken. Ze doen hun best elkaar te ontmoeten en te bemoedigen. Zo kan er saamhorigheid groeien. Er ontstaat een wisselwerking want we hebben elkaar nodig! Laten we elkaar niet uit het oog verliezen. Omzien naar elkaar is zeker in deze tijd van groot belang!                                                                                                                                                                                                     

Daarom is er zaterdagmorgen 5 september 9.30 uur in onze Kloosterkerk gelegenheid voor een moment van rust en van bezinning.  Hier geven we even stille tijd aan onszelf. We bidden samen het Rozenhoedje. Een mooi moment om het weekend te beginnen. Er is gelegenheid om een kaarsje aan te steken. Ieder heeft zijn of haar eigen intenties. Onze trouwe organist dhr. Jan van der Hulst zal enkele mooie Maria liederen ten gehore brengen. Hij doet dit op het onlangs opnieuw gestemde orgel. Zeer de moeite waard om naar te luisteren.                                                                           Voorganger is Annemiek Wijnker Hoedjes. 9.00 uur is de kerk open.                                                                                                               

We hopen dat u, dat jij ook komt. Want iedereen is welkom!

Tot ziens op zaterdag 5 september in de Kloosterkerk.                                                            

Hartelijke groeten, 

Annemiek Wijnker Hoedjes en Hans van Eck

 

Bidden met Maria 

Bidden met Maria

Is luisteren naar de bron.

Is aanvaarden wie je bent.

Zo bloeit het woord open dat Maria sprak;

'Spreek maar, stil maar.

Ik bewaar het in mijn hart'.

Bidden met Maria is

opstaan en verder gaan.

Bidden wordt dan een

ontmoeten en samengaan.

Bidden met Maria is

het warme woord in je laten spreken

zoals zij het onzegbare sprak:

'Spreek maar, stil maar.

Ik bewaar het in mijn hart'.

Het 'bidden' met Maria is gedragen worden,

je gedragen weten door dat

diepe verlangen naar geborgenheid.

Bidden met Maria is niet blijven staren in de vuurglans,

maar de vlam uitdragen naar haarden waar ze is uitgedoofd.

Koude handen in de jouwe nemen en ze verwarmen.

Mensen binnenhalen bij de haard van haar liefdesvuur.

Dan zal het onuitwisbare lied van Maria verder gaan.

Bidden met Maria

is luisteren naar haar bron.